Majoor Bosshardt
Van Wikipedia
Alida Margaretha Bosshardt, beter bekend als majoor Bosshardt, (Utrecht, 8 juni 1913) is een zeer bekend Nederlands lid van het Leger des Heils. Zij geldt min of meer als het gezicht of het boegbeeld van dit kerkgenootschap.
Inhoud |
[bewerk] Jeugd en opleiding
Bosshardt komt niet uit een Leger des Heils-gezin. Haar vader werd katholiek in 1925, haar moeder was Nederlands Hervormd maar religie speelde in het gezin Bosshardt geen grote rol. Zelf kwam ze op haar 18e tot geloof toen ze een bijeenkomst van het Leger des Heils had bijgewoond. Ze ging naar de openbare Regentesseschool, een meisjesschool in Utrecht. Vanaf 1927 werkte ze in de manufacturenwinkel van haar oom. Na haar toetreding in 1932 ging ze naar de kweekschool van het Leger in Amstelveen.
[bewerk] Werkzaamheden en oorlog
Vanaf 1934 werkte ze in het kindertehuis De Zonnehoek op het Rapenburg te Amsterdam. Al snel na de Duitse inval in Nederland werd het Leger des Heils door de bezetter verboden maar Bosshardt bleef zich in het geheim inzetten voor de veelal Joodse kinderen die door hun ouders naar De Zonnehoek waren gebracht. Eenmaal werd zij verraden en gearresteerd. Ze wist echter te ontsnappen doordat haar ondervragers vergeten waren de deuren af te sluiten. Tijdens de hongerwinter verzamelde ze voedsel voor de kinderen in het kindertehuis.
[bewerk] Leger des Heils
Na de Tweede Wereldoorlog kwam ze op het hoofdkantoor van het Leger des Heils in Amsterdam terecht. Daar merkte ze op dat het Leger des Heils op de Wallen, het Amsterdamse prostitutiegebied, nauwelijks actief was. Nadat ze er enkele malen bij de leiding op had aangedrongen, kreeg ze toestemming met werkzaamheden op de Wallen te beginnen. In 1948 richtte ze daar het Goodwillcentrum op. Ze slaagde erin contact te maken met de prostituées en vierde onder meer jaarlijks Kerstmis met hen. In 1959 kwam ze voor het eerst op de Nederlandse televisie, in het programma Anders dan anderen. In 1965 lekte uit dat ze prinses Beatrix (die daarbij was vermomd als Heilssoldate) op een trip over de Wallen begeleid had; dagenlang was het werk van majoor Bosshardt groot nieuws in Nederland.
[bewerk] Pensionering
In 1978 ging Bosshardt met pensioen. Ze was inmiddels luitenant-kolonel geworden maar bleef bij het publiek bekend als "majoor Bosshardt". Ook na haar pensionering bleef ze zich inzetten voor het Leger des Heils en was ze vaak op de Nederlandse televisie te zien. Bekendheid kreeg ook haar vriendschap met de zanger en kunstschilder Herman Brood die ze leerde kennen tijdens de opnamen van een televisieprogramma. Ze stopte na een hersenbloeding met het verspreiden van De Strijdkreet, het blad van het Leger des Heils, maar ze gaf nog tot in 2005 lezingen, ging op bezoek bij zieken, sprak op congressen en tijdens kerkdiensten en verscheen op televisie. Een citaat uit een televisieuitzending van 11 augustus 2005: "Ik denk dat het altijd zinniger is de boodschap van God te brengen dan directeur te zijn van een vuurwerkfabriek." Na eind november echter was ze te ziek en aan huis gekluisterd.
[bewerk] Onderscheidingen
- 1966: Ridder in de Orde van Oranje-Nassau
- 1975: Zilveren Eremedaille van de Stad Amsterdam
- 1977: Prix d'Humanité
- 1982: Hélène de Montigny-prijs (mensenrechten)
- 1985: Officier in de Orde van Oranje-Nassau
- 2004: Yad Vashem-onderscheiding van de staat Israël voor haar werk voor Joodse kinderen in de Tweede Wereldoorlog
