Maleisische moerasschildpad
Van Wikipedia
| Maleisische moerasschildpad IUCN-status: Kwetsbaar[1] |
|||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||||
| Malayemys subtrijuga Schlegel & Müller, 1931 |
De Maleisische moerasschildpad of rijstveldschildpad (Malayemys subtrijuga) schildpad uit de familie Geoemydidae, waar nog geen Nederlandse naam voor is. Het is de enige soort uit het geslacht Malayemys.
[bewerk] Beschrijving
Er is ook een soort die Maleisische reuzenmoerasschildpad (Orlitia borneensis) wordt genoemd, maar veel groter wordt tot 80 centimeter. De 'normale' Maleise moerasschildpad wordt maximaal 21 centimeter, maar de meeste exemplaren blijven daar ruim onder. De schildtekeningen en vormen zijn complex, de basiskleur van het schild is bruin, de hoornplaten zijn aan de schildrand geel, maar iedere hoornplaat heeft aan de achterzijde onderaan een zwarte vlek. Alle hoornplaten aan de bovenzijde van het schild hebben een donker tot zwartgekleurde zwarte lichte opstaande bult. De drie rijen hoornplaten vormen ook drie rijen bulterige vlekken, deze staan in verbinding met een lichte kiel. Bij juvenielen is deze kiel hoger en de bulten op het schild lijken meer op stekels. De huid van kop en poten is zeer donkergrijs tot zwart, aan de zijkanten van de kop zit zowel bovenaan als onderaan een gele streep die bij de neuspunt bijeenkomen een driehoek vormen aan de zijkant. De kop van voren bezien heeft een zeer markante lijnentekening die doet denken aan een voodoo-masker.
[bewerk] Algemeen
De Maleisische moerasschildpad komt voor in Maleisië, Thailand, Cambodja, Laos, zuidelijk Vietnam en waarschijnlijk ook in Indonesië op Java en Sumatra. Het habitat bestaat uit langzaam stromende wateren als moerassen en andere kleinere wateren, de mens wordt niet geschuwd en ook in rijstvelden komt de soort voor. In andere talen wordt de soort ook wel slakkenetende schildpad genoemd vanwege de voorkeur voor slakken, maar ook andere prooien als wormen, kreeftachtigen en mosselen en soms planten worden wel gegeten. De schildpad is een trage soort, die niet vaak op het land komt en niet veel zont.
In het droge seizoen wordt een nest gemaakt, wat waarschijnlijk niet meer dan 10, maar meestal tussen 3 en 6 eitjes bevat. Hoe lang incubatietijd van de eitjes duurt, is niet precies bekend. Het is een van de weinige schildpadsoorten die nog niet is bedreigd. In combinatie met zijn verlegen gedrag en moeilijke voedsel is de soort in gevangenschap echter zeer moeilijk in leven te houden.
| {{{afb_links}}} | Geslachten van de familie Geoemydidae | {{{afb_rechts}}} |  |
|---|---|---|---|
|
|
