Michaël IV van Byzantium
Van Wikipedia
| 1010-1041 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Keizer van Byzantium | ||||||
|
Michaël IV de Paphlagoniër (1010 - 10 december 1041) was van 1034 tot zijn dood keizer van het Byzantijnse Rijk.
Hij was een minnaar van keizerin Zoë. Toen haar echtgenoot, keizer Romanos Argyros door vergiftiging, in bad overleed, trouwde zij Michael IV. Hierdoor kwam hem de Byzantijnse troon toe. Na een hartsochtelijke aanvang verloor Michael later alle belangstelling voor Zoë. Historici wijten dit aan zijn slepende ziekten, waaronder epilepsie. De Byzantijnse historicus Michael Psellus meent echter dat Michael samen met Zoë, keizer Romanos vermoorde om met elkaar te kunnen trouwen. Michael, een zeer religieus man, zou hier later gewetenswroeging over krijgen en zich daarom afkeren van Zoë. Inderdaad werd Michael luttele uren voor zijn dood plotseling tot monnik gewijd
Michaël bleek een kundig heerser en een goed militair. Hij liet veel van het bestuurswerk over aan Johannes de Orphanostrophus, een eunuch die een zeer kundig bestuurder was maar wel het opleggen van belastingen te ver dreef. Het gevolg was een opstand onder de Slaven van de Balkan, die echter onderdrukt werd.
Een ander probleem was Zeta, het oude Dioclea, daar verklaarde Vojislav zich onafhankelijk en de poging dat te onderdrukken mislukte, zodat er nu voor het eerst sinds Basilius II weer een onafhankelijk Slavisch vorstendom was. Michaël werd ziek en overtuigde Zoe ervan zijn neefje Michaël te adopteren. Hij volgde hem op als Michaël V de Calaphates.
