Microkrediet
Van Wikipedia
Microkrediet is een onderdeel van het groter omvattende begrip microfinanciering. Microkredieten zijn kleine leningen (tot maximaal enkele honderden Euro's) die voornamelijk worden toegekend aan kleine (vrouwelijke) ondernemers in ontwikkelingslanden die daar, door een gebrek aan onderpand, een vast maandinkomen en een gebrek aan kredietgeschiedenis niet kunnnen lenen bij traditionele banken. Een microkrediet verschaft deze ondernemers de mogelijkheid te investeren in bijvoorbeeld de aanschaf van een koe, naaimachine, of een winkel en daardoor in de toekomst hun financiele positie te verbeteren. Het gaat hierbij om het helpen zichzelf te ontwikkelen (ontwikkelen van financiering) en niet alleen om het geven van geld (financiering van ontwikkeling).
De Verenigde Naties hebben 2005 uitgeroepen tot internationaal jaar van het microkrediet.
Inhoud |
[bewerk] Geschiedenis
Het concept van een commercieel microkrediet is ontwikkeld door Muhammad Yunus, een professor in de economie, die in zijn vaderland Bangladesh in 1974 armoede als gevolg van hongersnood probeerde te bestrijden. Yunus ontdekte dat de kleine leningen een groot verschil maakten in de mogelijkheden van arme mensen om te overleven. In 1976 richtte Yunus de Grameen Bank op om zulke microkredieten te verschaffen. Sindsdien hebben kleine banken in veel landen dit voorbeeld gevolgd. De Wereldbank schat dat er tegenwoordig meer dan 7000 instituties zijn die zo'n 16 miljoen arme mensen in ontwikkelingslanden als klant hebben. De Zweedse Academie maakte op 13 oktober 2006 bekend dat de Nobelprijs voor de Vrede voor het jaar 2006 wordt toegekend aan Yunus en de Grameen Bank.
[bewerk] Werkwijze
Microkrediet wordt zowel voor winstgeneratie als ook als non-profit initiatief aangeboden.
Doorgaans wordt microkrediet niet aan een individu verstrekt, maar slechts aan groepen aanvragers, soms aangeduid als solidariteitsgroepen. Deze groepen worden gezamenlijk aangesproken op het terugbetalen van de schuld. Hierdoor ontstaat sociale druk op elk individu om terug te betalen, omdat in geval van niet terugbetalen de kredietfaciliteiten voor de gehele groep teruggetrokken kunnen worden.
Vaak bestaat er vanuit de krediet verlenende organisatie een voorkeur voor het verschaffen van krediet aan vrouwen. Dit onderscheid op basis van sekse wordt gelegitimeerd door te stellen dat vrouwen in ontwikkelingslanden in hogere mate hun krediet terugbetalen. Ook zou hierdoor de emancipatie van vrouwen bevorderd worden.
In Nederland bestaan drie sociaal-ethische beleggingsfondsen die met de toevertrouwde gelden kredieten verlenen in ontwikkelingslanden. Oikocredit is de oudste en grootste private verstrekker van microkredieten en biedt het Oikocredit Nederland Fonds aan. ASN en Triodos zijn enkele jaren terug ook gestart. Zo kan iedereen vanuit maatschappelijk oogpunt investeren in microkrediet voor arme, maar ondernemende mensen.
[bewerk] Kosten
De organisaties die zich met microkredieten bezighouden, hebben als doelstelling geen verlies te maken aangezien dat zou betekenen dat het verstrekken van microkredieten op de lange termijn niet levensvatbaar is. De rente percentages op deze micro leningen zijn dan ook niet laag in vergelijking met het westen waar de financiele sector zich veel verder heeft ontwikkeld: 30%-50% per jaar. Dit lijkt hoog, maar deze percentages zijn altijd nog lager dan wat men kwijt is als hij bij een andere onofficiele financiele instelling geld leent (b.v. Money lenders). Tevens zijn deze percentages noodzakelijk om de kosten te dekken. De leningen zijn bijzonder arbeidsintensief. Vaak wordt er wekelijks afbetaald, wat inhoudt dat een medewerker wekelijks bij de verschillende debiteuren langsgaat om het geld te incasseren. Daarbij komt dat deze vaste kosten ten opzichte van zo'n kleine lening natuurlijk hoger zijn, dan wanneer iemand een veel groter bedrag leent.
Door deze werkwijze van wekelijkse afbetalingen en door het feit dat de leningen aan een groep worden verstrekt, waarbij de gehele groep aansprakelijk is voor elkaar, blijft het aantal leningen dat niet wordt afbetaald bijzonder laag, tot 2%; veel lager dan bij traditionele banken.
