Multiple chemical sensitivity
Van Wikipedia
Multiple chemical sensitivity betekent meervoudige chemische overgevoeligheid en is ook bekend onder de namen: CI (Chemical Injury), EI (Environmental Illness), TILT (Toxicant-Induced Loss of Tolerance), Syndrome X en IEI (Idiopathic Environmental Intolerance). MCS (multiple chemical sensitivity) is de meest gangbare term voor deze aandoening. Het bestaan ervan is omstreden hoewel een rapport uit 2005 van het Danish Environmental Protection Agency [1]MCS op grond van een overzicht van recent wetenschappelijk onderzoek, omschrijft en erkent als een "real condition". Dit rapport neemt evenwel geen stelling in over oorzakelijkheid of (lichamelijke of psychische) processen die aan de basis van deze aandoening liggen maar beperkt zich tot het geven van een overzicht van de huidige stand van onderzoek en theorievorming.
Mensen die lijden aan deze aandoening claimen ziek te worden van diverse (synthetische) chemische stoffen en/of geuren en kunnen daardoor nauwelijks meer een normaal leven leiden, omdat deze stoffen in onze maatschappij bijna overal aanwezig zijn.
De officiële verkorte definitie is: Een chronische aandoening met reproduceerbare symptomen die optreden in diverse orgaansystemen als reactie op blootstelling aan lage doses niet gerelateerde chemische stoffen waarbij de symptomen verbeteren of verdwijnen wanneer de reactie-veroorzakende stoffen niet meer aanwezig zijn.
Inhoud |
[bewerk] Oorzaken van MCS
In de wetenschappelijke publicaties zijn momenteel grosso modo twee scholen te onderkennen. De ene school, stelt dat MCS een psychologische of psychosomatische aandoening is en ontkent een verband met blootstelling aan chemicaliën. De andere school stelt dat MCS een lichamelijke aandoening is, en publiceert immunologische en neurologische modellen die de aandoening en verbanden met blootstelling aan chemicaliën kunnen verklaren. In deze laatste school wordt gewezen op de rol van:
- langdurige blootstelling (jaren) aan een cocktail van diverse, vaak laaggedoseerde, chemische stoffen.
- eenmalige blootstelling aan een hoge dosis van een chemische stof, zoals bijvoorbeeld formaldehyde, oplosmiddelen, bestrijdingsmiddelen, pesticiden, tolueen, narcosevloeistof en andere chemische stoffen.
[bewerk] Objectief wetenschappelijk onderzoek
Zoals gebruikelijk bij controversiële onderwerpen, is ter staving van beide standpunten wetenschappelijk onderzoek beschikbaar.
- Psychologische school (lijst van publicaties ter staving [2]): In de vroege jaren tachtig werd er een onderzoek verricht door wetenschappers van de universiteit van Californië, gepubliceerd in het New England Journal of Medicine. Het onderzoek vond plaats in de spreekkamers van artsen die patiënten hadden behandeld volgens de provocatie/neutralisatietest. In een sessie van drie uur kregen de patiënten steeds drie injecties met extracten van verdachte voedingsmiddelen, en negen met een fysiologische zoutoplossing. Zestien patiënten werden eenmaal getest, en 2 tweemaal. Bij niet-blinde uitvoering van de test hadden deze patiënten consequent symptomen aangegeven als ze met voedselextract werden ingespoten en geen symptomen bij injecties met fysiologisch zout. Onder dubbelblinde omstandigheden echter (waarbij noch de patiënt, noch de behandelende en de beoordelende arts wist wat er werd ingespoten) ontwikkelden ze symptomen bij 27 %(16 van 60) van de injecties met voedselextract en 24% (44 van 180) van de injecties met fysiologisch zout. De ervaren symptomen waren identiek en vormen een verbluffende lijst: jeukende neus, tranende ogen, verstopte oren, droge mond, schrale keel, vreemde smaak in de mond, oorsuizen, een vol gevoel in de oren, vermoeidheid, duizeligheid, hoofdpijn, misselijkheid, ongemakkelijk gevoel in de buik, tintelen van het gelaat of de hoofdhuid, bandgevoel of druk in het hoofd, desoriëntatie, ademhalingsmoeilijkheden, depressie, koude rillingen, hoesten, zenuwachtigheid, gerommel in de darmen of winderigheid, en pijn in de benen. Deze resultaten toonden duidelijk aan dat al deze reacties een gevolg waren van het placebo-effect. In het onderzoek werd ook de claim getest dat 'neutraliserende' doseringen van de betrokken allergenen de klachten van de patiënt kunnen verlichten. Alle 7 zo geteste patiënten hadden vergelijkbare reacties op extract en op fysiologisch zout1.
- Fysiologische school (lijst van publicaties ter staving [3]) : In 2005 werd een onderzoek opgezet door de Universiteit van Tokio dat gepubliceerd werd in 'Psychosomatic Medicine'. In dit onderzoek, werden personen (MCS-patiënten zowel als gezonde controle-subjecten) blootgesteld aan provocerende chemische stoffen. Zowel lichamelijke als psychische reacties werden bestudeerd. Het onderzoek toonde aan dat de mensen met MCS symptomen vertoonden na blootstelling aan chemicaliën maar dat ze in gewone (chemicaliën-vrije) omstandigheden geen afwijkende symptomen vertoonden. 2 Andere publicaties schuiven modellen naar voren die de lichamelijke processen achter MCS verklaren. 3-5
[bewerk] Meest voorkomende symptomen
- Algehele malaise
- Astma en ademhalingsproblemen
- Auto-immuunsysteem afwijkingen
- Black-outs
- Chronische vermoeidheid
- Concentratieproblemen
- Depressie
- Desoriëntatie
- Duizeligheid
- Gewrichts- en spierpijnen
- Griepachtige verschijnselen
- Hartritme stoornissen
- Hoofdpijn
- Huidaandoeningen
- Korte termijn geheugen problemen
- Maagdarmproblemen
- Ontstekingen
- Oor- , neus- , keel- en bijholteproblemen
- Vergiftigingsverschijnselen (trillen, misselijkheid enz.)
- Voedselallergieën en -intoleranties
Er bestaan veel overlappingen met MCS, zoals: Chronisch vermoeidheidssyndroom, Golfsyndroom, Organisch psychosyndroom, Fibromyalgie, Multipele sclerose en AIDS. 6
[bewerk] Uitlokkende stoffen
- Antibiotica en andere medicijnen
- Formaldehyde in o.a. nieuwe kleren, boeken en andere producten
- Insecticiden, bestrijdingsmiddelen
- Kit, verf, lijm
- Luchtverfrissers en geurzuilen
- Medicijnen
- Nieuwe bouwmaterialen en meubelen
- Nieuwe of pas gestoomde kleding
- Nieuwe vloerbedekking
- Rookgassen uit open haarden, kachels en van barbecues
- Papier, inkt, kranten, toners van printers
- Parfumhoudende producten
- Plastics en rubber
- Schoonmaakmiddelen
- Sigarettenrook
- Smog en fijnstof
- Synthetische toevoegingen in eten en drinken
- Synthetische stoffen in verzorgingsproducten
- Uitlaatgassen
- Verbrandingsgassen van geisers, ovens en gasfornuizen
[bewerk] Diagnose
Noch in Nederland, noch in België wordt MCS officieel erkend en daardoor is een officiële diagnose MCS in deze landen niet te verkrijgen. Het is dan ook vaak niet duidelijk op grond waarvan iemand zichzelf MCS-patiënt noemt.
[bewerk] Therapie
- Consequent mijden van alle chemische/synthetische stoffen en geuren die de MCS-patiënt ziek maken.
- Zorgen voor constant zuivere lucht door of een luchtzuiveraar of wel door verhuizing/emigratie.
- Detoxificatie therapie onder begeleiding van een MCS-specialist.
[bewerk] Officiële erkenning
In Nederland is MCS niet officieel erkend. De Gezondheidsraad herbezint zich er in 2006 over. Zelfverklaarde MCS-patiënten worden wel geregistreerd om vast te stellen om hoeveel patiënten het gaat.
De Nederlandse Zelfhulpgroep MCS-Zelfhulpgroep bestaat sinds 2001 en staat onder leiding van MCS-patiënt Geerteke de Haas, die informatie verstrekt in de door haar geschreven nieuwsbrief. Zij verzorgt ook de lobby ter erkenning van de MCS-patiënten. Zo heeft zij in 2006 geklaagd bij de Inspectie voor de Gezondheidszorg (de overheidsorganisatie die toezicht houdt op de kwaliteit, veiligheid en toegankelijkheid van de gezondheidszorg) over het gedrag van enkele artsen ten aanzien van een aantal mensen uit de zelfhulpgroep en de arrogante wijze waarop deze artsen de gezondheidsklachten van MCS-patiënten van tafel veegden of als psychisch bestempelden. De Inspectie voor de Gezondheidszorg vindt, net als De Haas, dat het de artsen niet aan te rekenen valt dat ze niets van MCS afweten, het is tenslotte geen erkende ziekte. Maar de Inspectie vindt het onterecht dat artsen deze patiënten niet serieus nemen.7
| Bronnen en referenties: |
|
[bewerk] Noten
- 1. Jewett DL, Fein G, Greenberg MH. A double-blind study of symptom provocation to determine food sensitivity. New England Journal of Medicine 323:429-433, 1990. ("Een dubbelblind onderzoek van symptoomprovocatie om overgevoeigheid voor voedsel te testen")
- 2. Saito M et all. Symptom profile of multiple chemical sensitivity in actual life. Psychosomatic Medicine 2005 Mar-Apr;67(2):318-25. [4]
- 3. Pall Martin. Multiple Chemical Sensitivity, The End of Controversy, Washington State University. [5]
- 4. Meggs WJ. Hypothesis for Induction and Propagation of Chemical Sensitivity Based on Biopsy Studies, Environ Health Perspect 105(Suppl 2):473-478 (1997). [6]
- 5. Miller CS. Toxicant-induced Loss of Tolerance - An Emerging Theory of Disease? Environ Health Perspect 105(Suppl 2):445-453 (1997. [7]
- 6. Hooper M. Engaging with Multiple Chemical Sensitivity. London 2003. [8]
- 7. Nieuwsbrief van de Zelfhulpgroep voor MCS-patiënten, februari 2007 [9]
[bewerk] Externe links
[bewerk] Algemeen
- Het ABC van MCS - allerhande info en linken over MCS
- Informatie over MCS van het Meldpunt Gezondheid en Milieu (MGM) Nederland
- Infobank Meervoudige Chemische Sensitiviteit
[bewerk] Internationale organisaties
- MCS-international
- The Chemical Injury Information Network
- Global recognition campagne
- Safer World
- The MCS beacon of hope
- Planet Thrive
