Onregelmatige meervoudsvormen
Van Wikipedia
Onregelmatige meervoudsvormen in het Nederlands zijn meervoudsvormen die tot stand komen op basis van grammaticale procedures die niet tot regelmatige meervoudsvorming behoren.
[bewerk] Regelmatige meervoudsvorming
In het Nederlands vindt meervoudsvorming bij zelfstandige naamwoorden in het algemeen plaats met behulp van uitgangen. De meest voorkomende daarvan zijn -en en -s (de overgrote meerderheid van de Nederlandse zelfstandige naamwoorden heeft een meervoud op -en). Minder vaak komt de uitgang -eren voor. Bij samenstellingen die op -man eindigen, kan de uitgang veranderen in -lieden, -lui en -mensen. Bij niet oorspronkelijk Nederlandse woorden worden wel meervoudsuitgangen gebruikt die aan andere talen ontleend zijn: -a bij woorden op -um, -i bij woorden op -us, -ices bij woorden op -ex, etc.
[bewerk] Onregelmatige meervoudsvorming
In een beperkt aantal gevallen is de meervoudsvorming onregelmatig. De voornaamste zijn:
- uitgang -en met -i- als overgangsklank
- koe - koeien
- vlo - vlooien
- uitgang -nen (naast andere mogelijkheden)
- leerrede - leerredenen (ook: leerredes)
- lende - lendenen (ook: lenden)
- uitgang -iën met accentwisseling (in archaïsch taalgebruik)
- kleinood - kleinodiën
- sieraad - sieradiën
- uitgang -en
- epos - epen
- genius - geniën
Ook wordt soms in plaats van het regelmatige meervoud het meervoud van een synoniem gebruikt:
- aanbod - aanbiedingen
- beleg - belegeringen
- dank - dankbetuigingen
- doel - doeleinden
- gedrag - gedragingen
- genot - genietingen
- lof - loftuitingen of lofbetuigingen
- onderzoek - onderzoekingen
- raad - raadgevingen
- rede - redevoeringen
| Bronnen en referenties: |
|
