Oploswarmte
Van Wikipedia
Oploswarmte is de energie die aan de omgeving wordt afgestaan of uit de omgeving wordt onttrokken bij het oplossen van een stof.
Wanneer er bij een proces energie wordt afgestaan aan de omgeving noemt men dit proces exotherm, wordt er energie opgenomen uit de omgeving dan noemt men dit endotherm.
[bewerk] Voorbeeld
Wanneer zwavelzuur in water wordt opgelost, ontstaat er een sterke warmteontwikkeling. Er komt dus energie vrij bij dit proces: de reactie verloopt exotherm. Bij het mengen van zwavelzuur en water moet men dan ook altijd zwavelzuur bij het water gieten en nooit omgekeerd, dit om spatten te vermijden die ernstige brandwonden kunnen veroorzaken. Het water dat in 'overmaat' is kan deze grote warmte toevoer opvangen, zwavelzuur niet. Het veiligst blijft het zwavelzuur op ijs uitschenken.
Wanneer aceton in water wordt opgelost, daalt de temperatuur van het mengsel. Er wordt dus energie aan de omgeving onttrokken: de reactie verloopt endotherm.
[bewerk] Achtergrond
De netto oploswarmte is het resultaat van twee tegengestelde energievragen:
- verbreken van bindingen in de stof die oplost
- ontstaan van bindingen tussen de opgeloste stof en het oplosmiddel
Om een stof in oplossing te laten gaan, moeten de bindingen tussen de moleculen (op basis van vanderwaalskrachten en waterstofbruggen) of de ionen (electrostatische krachten) van de stof verbroken worden. Deze stap kost altijd energie. Tijdens het oplossen worden er nieuwe bindingen gevormd. Deze kunnen ook weer op basis van zowel vanderwaalskrachten, waterstofbruggen of elektrisch van aard zijn. Deze stap levert altijd energie. Of de oplosenergie positief of negatief is hangt af van de relatieve grootte van de energie die bij beide processen betrokken is.
