Passiflora jorullensis
Van Wikipedia
| Passiflora jorullensis | |||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
|||||||||||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||||||||||||
| Passiflora jorullensis Kunth (1817) |
Passiflora jorullensis is een passiebloem die is vernoemd naar de vulkaan El Jorullo in Mexico, de typelocatie van de plant. De bladstelen zijn 2 – 7 cm lang. De bladeren zijn gaafrandig, glad en ondiep tweelobbig of drielobbig met een kleine middenlobje. Op het blad zitten nectarklieren.
De bloemstelen staan in paren in de bladoksels en zijn 2 – 5 cm lang. De bloemen bloeien in tegenstelling tot de meeste passiebloemen twee dagen in plaats van een dag. Ze zijn 3,5 – 4,5 cm breed en verspreiden een onaangename geur. De kelkbladeren zijn geelgroen, lancetvormig, 1,5 – 2,5 cm lang en 0,4 – 0,5 cm breed. De nauwelijks zichtbare kroonbladeren zijn bleekgroen tot crèmekleurig, 0,3 – 0,8 cm lang en 0,1 – 0,3 cm breed. De corona bestaat uit een rij filamenten, die de eerste dag roodoranje, oranjerood of roodachtig aan de basis en bleekgroen aan de uiteinden zijn en de tweede dag naar paarsroze of paarsachtig verkleuren. De vruchten zijn bolvormig; 1 – 1,6 cm groot en zwartpaars.
P. jorullensis is inheems in de gematigde bergstreken van Centraal– tot Zuidwest-Mexico, waar hij groeit op 1300 – 1800 m hoogte. De plant kan in België en Nederland in de vensterbank of de koude kas worden gehouden. In de zomer kan de plant buiten worden gezet.
P. ‘Sunburst’ is een bekende kruising van P. jorullensis en P. gilbertiana die is ontwikkeld door Patrick Worley en in 1983 op de markt is gekomen. De bloemen van deze plant geuren nog onaangenamer dan zijn ouderplanten. De geur doet denken aan mottenballen of slechte adem.
