Peter Mueller
Van Wikipedia
Peter Alan Mueller (Madison, Wisconsin, 27 juli 1954) is een voormalig Amerikaans schaatser en huidig schaatscoach van de Noorse schaatsers.
Peter Mueller was als schaatser een sprinter wiens grootste succes de gouden medaille op de 1000 meter van de Olympische Winterspelen van 1976 in Innsbrück was. Omdat in 1976 de 1000 meter voor het eerst op het Olympisch programma stond, werd Mueller de eerste Olympisch kampioen op deze afstand. De andere internationale successen die Mueller boekte waren de bronzen en zilveren medaille tijdens de wereldkampioenschappen sprint van 1976 en 1977. Zijn laatste optreden als schaatser was de 1000 meter tijdens de Olympische Winterspelen van 1980 aan de zijde van Eric Heiden.
Na zijn actieve schaatsloopbaan werd Mueller schaatscoach. In de decennia die volgden boekte de Amerikaan een aantal grote successen. Zo boekte hij Olympische successen met Bonnie Blair (tweemaal goud) op de Winterspelen van 1992, Dan Jansen (goud op de 1000 meter) op de Winterspelen van 1994, Marianne Timmer (tweemaal goud) en Jan Bos (zilver) op de Winterspelen van 1998 en Gianni Romme (zilver). Daarnaast werden de schaatsers aan zijn zijde vijfmaal wereldkampioen sprint en eenmaal Europees en Wereldkampioen Allround.
Van 2001 tot 2002 is Mueller getrouwd geweest met Marianne Timmer.
Sinds het seizoen 2003-2004 is Mueller bondscoach van Noorwegen. Al snel boekte hij ook hier succes en zette daarmee schaatsland Noorwegen weer op de kaart na een jarenlange succesarme periode. Tijdens de WK Afstanden van 2005 in Inzell werden Even Wetten en Rune Stordal onder de hoede van Mueller wereldkampioen op respectievelijk de 1000 en 1500 meter. Dit was het eerste Noorse mondiale succes in drie jaar, na de bronzen medailles van Lasse Sætre en Ådne Søndrål op de Winterspelen van 2002 in Salt Lake City.
Inhoud |
[bewerk] Op dun ijs
In 2005 verscheen de biografie van Peter Mueller. Het boek, "Op Dun IJs" (ISBN 90-77072-92-6) geschreven door Maarten Scholten, verhaalt over de jeugd van Mueller en zijn juniorentijd met onder andere Eric Heiden. Zijn succesjaren als schaatser worden betrekkelijk kort aangestipt; het boek gaat vooral over zijn jaren als coach van diverse teams. De toonzetting van het boek is ten opzichte van zichzelf verdedigend, en ten opzichte van zijn schaatsers op sommige momenten opvallend aanvallend. Zo levert hij forse kritiek op onder meer Erben Wennemars, Annamarie Thomas en Jakko Jan Leeuwangh[1].
[bewerk] Resultaten
| jaar | Olympische Spelen | WK Allround | WK Sprint | WK Junioren |
|---|---|---|---|---|
| 1973 | NC19 | |||
| 1974 | NC27 | 6e | NC18 | |
| 1975 | - | 20e | ||
| 1976 | 5e 500m 1000m |
- |  |
|
| 1977 | - |  |
||
| 1978 | - | 10e | ||
| 1979 | - | 4e | ||
| 1980 | 5e 1000m | - | 7e |
- - = geen deelname
- NC# = niet gekwalificeerd voor de laatste afstand, maar wel als # geklasseerd in de eindrangschikking
[bewerk] Medaillespiegel
| kampioenschap | goud |
zilver |
brons |
|---|---|---|---|
| Olympische Spelen | 1 | 0 | 0 |
| WK Allround | 0 | 0 | 0 |
| WK Sprint | 0 | 1 | 1 |
| WK Junioren | 0 | 0 | 0 |
| {{{afb_links}}} | Olympisch Kampioen |  |
{{{afb_groot}}} |
|---|---|---|---|
|
Schaatsen: 1.000 meter mannen
1976: Peter Mueller 1980: Eric Heiden 1984: Gaétan Boucher 1988: Nikolaj Guljajev 1992: Olaf Zinke 1994: Dan Jansen 1998: Ids Postma 2002: Gerard van Velde 2006: Shani Davis |
|||
