Pierre Kartner

Van Wikipedia

Petrus Antonius Laurentius 'Pierre' Kartner (Elst (Gelderland), 11 april 1935) is een Nederlandse zanger, componist en producer van amusementsliedjes uit Breda. Onder de naam Vader Abraham vierde hij successen met onder meer Het kleine café aan de haven, Wij zijn de Wuppies en Het smurfenlied. Hij was de grote man achter het succes van talloze artiesten in het levensliedgenre.

[bewerk] Biografie

Kartner is geboren op het station van Elst, als zoon van de stationschef. Hij werd banketbakker, werkte in een chocoladefabriek in Hoboken en had een patatkraam.

In de jaren zestig doet Kartner ervaring op als artiest in het trio The Lettersets. Na het uiteenvallen van die groep is Pierre een tijdje plugger voor platenmaatschappij Negram. Vervolgens werkt hij vanaf omstreeks 1967 voor die maatschappij als producer.

Onder namen als Pierre, Lord Wanhoop, The Headlines, The Lettersets, Het Rood-Wit-Blauw Trio, De Aardmannetjes, Los Vastos, Pierre en zijn Pietjes, Nol en Marie, De Uilen en Duo X (samen met Annie de Reuver) produceert hij talloze platen voor het Dureco- en Elf Provinciën-label waarop hij vaak zelf de zang verzorgt. Ook probeert hij artiesten als Willemien, Joke en Ben en De Kermisklanten aan een doorbraak te helpen. Het levert enkele bescheiden succesjes op, maar de grote klapper maakt hij pas in 1970 wanneer de door hem ontdekte Corry en de Rekels wekenlang in de hoogste regionen van de hitlijst staan met zijn compositie Huilen is voor jou te laat. Het plaatje blijft jarenlang de best verkochte Nederlandse single tot Marco Borsato het verkoopsucces in 1994 overtreft met Dromen zijn bedrog.

Na het succes van Huilen is voor jou te laat lijkt elke plaat waarmee Pierre zich als producer, tekstschrijver of componist bemoeit onvermijdelijk tot succes te leiden. In de loop van de jaren zeventig is hij de man achter onder meer Ben Cramer (De clown), Jacques Herb (Manuela) en Wilma (Zou het erg zijn lieve opa). Kartner schrijft ook de Nederlandse inzending voor het Eurovisie Songfestival van 1973, De oude muzikant, gezongen door Ben Cramer.

Met de carnavalskraker Vader Abraham had zeven zonen wordt intussen ook de figuur 'Vader Abraham' geboren. Bij het eerste televisieoptreden bestaat de in de haast bij elkaar geroepen groep van 'Zeven zonen' nog uit vijf mannen en twee (verklede) vrouwen. In 1992 verscheen er een single van de 7 Sons met de titel Vater Abraham Ist Tot, een parodie op James Brown Is Dead van LA Style. Hierna wordt de groep Vader Abraham En Zijn Goede Zonen gedoopt en vanaf dat moment begeleiden Ad Nijkamp, Ben van Dongen, Bram Stukje en Hans Lauwe Pierre Kartner. Ze scoren een reeks van top 10-hits als Pootje Baaien, Jij En Ik Blijven Bestaan, Vader Abraham Had 7 Zonen, Olleke Bolleke en Uche Uche Uche. De groep valt door financiële perikelen rond 1973 uiteen, waarna Ad Nijkamp als enige 'Goede zoon' overblijft en het management rond Pierre Kartner op zich neemt. Op dat moment staat ook De Vader Abraham Show o.a. in het Rotterdamse 'Ahoy. Daarin traden o.a. Jacques Herb, De Kermisklanten, Ben Cramer, De Gebroeders Brouwer, Mieke en Het Vader Abraham Showorkest op.

Ook heeft Pierre Kartner solo als Vader Abraham hits met o.a. Het kleine café aan de haven en Het smurfenlied. Beide liederen zijn internationaal succesvol. Het kleine café aan de haven geldt tegenwoordig onder de titel The Red Rose Café internationaal als een evergreen.

Vanaf de late jaren tachtig is Kartners succes minder vanzelfsprekend. Hoewel zijn successen uit de jaren zeventig hem tot een graag geziene gast in het Nederlandse schnabbelcircuit maken, lukt het hem niet meer om grote hits te scoren. Kartner wijt dit in de eerste plaats aan de onwil van gevestigde media om aandacht aan zijn werk te besteden. In dit verband wijst hij er graag op dat hij bijvoorbeeld in Mexico veel serieuzer wordt genomen. Daar kreeg hij in 1983 de staatsprijs voor de populairste artiest in Mexico toegekend.

Ook in de jaren '70 bleek overigens al dat Kartner bij een bepaald deel van de smaakmakers op tv en pers niet erg geliefd was, nl. toen hij uitspraken deed over de hoge Nederlandse belastingen. Kartner werd als een 'rechtse' artiest gezien en dat was in de gepolariseerde jaren zeventig al snel aanleiding tot kritiek binnen de over het algemeen 'linkse' kleinkunstwereld.

In 2004 verscheen Kartner in een door HP/De Tijd georganiseerde verkiezing van de 'ergste Nederlander'. Hij kwam op een gedeelde tiende plaats samen met Harry Mulisch.

In 2005 bracht Vader Abraham zijn Smurfenlied opnieuw uit in België, samen met de groep Dynamite. Het nummer werd een succes en kwam tot de dertiende plaats in de Belgische hitparade.