Siad Barre
Van Wikipedia
Siad Barre of Mohammed Siyad Barre (Somalisch: Maxamed Siyaad Barre) (Ganane, 1917-Lagos, Nigeria, 1995), was een Somalisch president (1969-1991). Siyad Barre behoorde tot Marehan-clan. In 1950 werd Siyad Barre hoofdinspecteur van de politie van Italiaans Somaliland. Siyad Barre volgde daarna een militaire opleiding in Italië en werd in 1960 bevorderd tot kolonel.
Op 15 oktober 1969 pleegde Siyad Barre samen met collega-officieren een staatsgreep tegen president sjeik Abdi-rashid Ali Shermarke. Siyad Barre werd daarna voorzitter van de Opperste Revolutionaire Raad (SRC), en daarmee in feite staatshoofd van Somalië. De grondwet werd uitgeschakeld en Siyad Barre beloofde de corruptie aan te pakken. In 1970 introduceerde hij het wetenschappelijk socialisme, de officiële ideologie. Hij probeerde het land om te vormen tot een socialistische en links-islamitische staat. Het nieuwe regime van Siyad Barre knoopte nauwe betrekkingen aan met de Sovjet-Unie en Oost-Europese landen. Hoewel zijn bewind zich formeel tegen het tribalisme, maar in de loop der jaren werd Siyad Barre's regime echter vooral een familieaangelegenheid.
In 1976 verkreeg Somalië een nieuwe, socialistische grondwet. Siyad Barre werd president en tevens secretaris-generaal van de Somalische Socialistische Revolutionaire Partij (SSRP).
In 1977 brak er een oorlog uit tussen Somalië en Ethiopië om de Ogaden-woestijn. Dit laatste land werd op grote schaal gesteund door de Sovjet-Unie. Siyad Barre wendde zich voor hulp tot de Verenigde Staten. Aanvankelijk was de VS niet bereid het Somalische regime te helpen, maar in 1980 begon de VS Somalië op grote schaal te steunen, in ruil voor strategische bases. In 1980 riep president Siyad Barre de staat van beleg uit en installeerde een nieuwe Opperste Revolutionaire Raad, om de 'revolutie in goede banen te leiden.' Siyad Barre ontpopte zich tot een dictator, die binnenlandse oppositie tegen zijn regime onderdrukte. Mensen die hem niet steunden, werden geëxecuteerd. Zijn bewind heeft meer dan 200.000 mensen het leven gekost. Bovendien worden 230.000 personen vermist.
Zijn bondgenoten waren Libië, Oeganda, Irak en de Congo (Zaïre).
Halverwege de jaren '80 doken er diverse verzetsgroepen op tegen het regime. Deze verzetsgroepen waren vooral langs etnische en stamlijnen georganiseerd. Siyad Barre werd alleen nog gesteund door zijn eigen clan, de politie en het leger. In 1988 sloten Somalië en Ethiopië vrede, maar de burgeroorlog ging gewoon door.
In 1990 beheerste Siyad Barre alleen nog de hoofdstad Mogadishu en omgeving. Zijn tegenstanders noemden hem spottend "de burgemeester van Mogadishu." In januari 1991 werd Mogadishu door de verzetsgroepen omsingeld en vluchtte Siyad Barre naar Nigeria. De voorzitter van het Verenigde Somalische Congres (een verzetsbeweging), Ali mohammed Mahdi, werd president.
Vanaf dat moment heeft Somalië geen wettig parlement meer en hebben ook geen verkiezingen meer plaatsgevonden.
Aanhangers van Siyad Barre bleven tot diens dood in 1995 een guerrillastrijd uitvechten tegen de regeringstroepen en de verzetsbewegingen.
