Snavelheliconia
Van Wikipedia
| Snavelheliconia | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Snavelheliconia op Trinidad |
|||||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||
| soort | |||||||||||||||||||
| Heliconia rostrata Ruiz & Pav. (1802) |
De snavelheliconia (Heliconia rostrata) is een rechtopstaande, 2 – 5 meter hoge, kruidachtige plant met een krachtige wortelstok. De plant heeft een schijnstam van in elkaar geschoven bladscheden, vergelijkbaar met de banaan. De bladeren zijn langgesteeld, leerachtig, 0,5 – 2 meter lang en 15 – 40 cm breed. Ze hebben een breed afgeronde voet en een dikke middennerf. Tussen de wijd afstaande zijnerven is het blad vaak veervormig ingescheurd.
De plant heeft hangende bloeiwijzen van 30 – 100 cm lang, die van een hoogte van 1 – 3 meter neerhangen. Ze hebben een bochtige as en twaalf tot vijfendertig, 6 – 15 cm lange en 2 – 8 cm brede, bootvormig uitgeholde, rode schutbladen met een gele, groengerande top. Tussen de schutbladen groeien de bloemen in groepjes op 1 – 3 cm lange stelen. De bloemen zijn buisvormig, iets gebogen, 3,5 – 5,5 cm lang, geel met een witte voet en meestal een groene top. De vruchten zijn afgerond driekantig, circa 1 cm groot, met een stompe top. De vruchten rijpen van geel na violet en bevatten drie harde zaden.
De bestuiving van de snavelheliconia wordt uitgevoerd door vogels, die bij het nectar zuigen op de schutbladen gaan zitten. Twee bekende bestuivers zijn de haaksnavelkolibrie en de roodstaarthaaksnavelkolibrie.
De plant is inheems in Zuid-Amerika in het laagland, waar hij gedijt bij temperaturen boven de 15 ºC. Deze plant wordt overal in de tropen aangeplant.
