Thin Film Transistor
Van Wikipedia
Een Thin Film Transistor of kortweg TFT wordt voornamelijk toegepast in zogenaamde TFT-schermen, wat een verbeterde versie van een LCD-scherm is.
Het grote verschil met een zogenaamd "passief" LCD-beeldscherm is dat in het TFT-scherm voor elk subpixel een zeer klein transistortje is geïntegreerd op de glasplaat dat de informatie voor elk subpixel kan "vasthouden". Deze complexe microscopische structuur kan door diverse fotolithografiestappen op het glas worden aangebracht.
[bewerk] Subpixelvolgorde
Elk beeldpunt of pixel wordt opgebouwd uit drie kleuren: rood, groen en blauw. Als het beeldpunt wit is, zijn alle drie de subpixels aan. Een pixel is over het algemeen vierkant, en de kleuren van een pixel zijn meestal langwerpige verticale strepen. De volgorde van rood, groen en blauw binnen een pixel wordt 'subpixelvolgorde' genoemd. Deze is over het algemeen ook rood, groen, blauw (van links naar rechts).
[bewerk] Voordelen
Het TFT-scherm is door de complexe lithografieprocessen een stuk duurder dan passieve matrix LCD-schermen (zie Liquid crystal display) maar biedt een aantal grote voordelen:
- Het display kan veel sneller schakelen en is daardoor beter geschikt voor videobeelden.
- Er worden hogere contrasten en kleurenverzadigingen gehaald.
- Doordat het scherm op een heel andere manier wordt aangestuurd dan een passief display kan makkelijker een groot aantal grijswaarden per subpixel worden gegenereerd waardoor meer kleuren kunnen worden geproduceerd (tot aan 16,7 miljoen bijvoorbeeld).
Vanwege de voordelen worden TFT-schermen dan ook steeds vaker toegepast waar vroeger passieve matrix LCD-schermen werden gebruikt (notebooks, monitors, mobiele telefoons).
[bewerk] Nadelen
Eén van de grootste nadelen van een TFT-scherm is de relatief hoge kans op een defecte pixel. Sinds de komst van TFT-schermen zijn er talloze verbeteringen in het fabricageproces doorgevoerd waardoor bij de betere merken defecte pixels nagenoeg niet meer voorkomen.
