Trudi Guda
Van Wikipedia
Gertrude (Trudi) Marie Guda (4 december 1940) is een Surinaams dichter en cultureel antropologe. Ze werd geboren in Paramaribo en studeerde in Nederland. In Utrecht behaalde zij haar doctoraal in 1967 met de scriptie De transmigratie van de Bosnegers uit het Brokopondomeergebied in Suriname. Trudi Guda publiceerde twee dichtbundels: De geur van franchepane (1970) en Vogel op het licht (1981). Met de laatste bundel was zij ‘first runner-up’ van de Literatuurprijs van Suriname 1980-1982. Hoewel haar poëzie vaak geïnspireerd is door de actueel-politieke situatie, geeft zij verrassend origineel verwoorde gedichten, die de dingen in historisch perspectief zetten en die sensitief-contemplatief van aard zijn. Belangrijk antropologisch werk verrichtte zij met uitgaven van oraal werk van de Surinaamse zanger, verteller en cultuurkenner Aleks de Drie: de alternatieve autobiografie Wan tori fu mi eygi srefi [Een verhaal over mezelf] (1984) en een bundeling van 40 vertellingen: Sye! Arki tori! [Stil! Luister naar dit verhaal] (1985). In 2006 verscheen haar studie Drie eeuwen Banya; De geschiedenis van een Surinaamse slavendans.
Trudi Guda is gehuwd met de Curaçaose schrijver Frank Martinus Arion. Zij is schoolleider van de door hem opgerichte Fundashon Skol Humanista na Papiamentu. Haar broer Leonard Henri Guda was van 1958 tot zijn dood in 1966 Statenlid voor de PSV.
[bewerk] Over Trudi Guda
- Michiel van Kempen, Een geschiedenis van de Surinaamse literatuur. Breda: De Geus, 2003, deel II, pp. 889-892.
| Bronnen en referenties: |
|
Dit artikel is – met toestemming van de auteur – gebaseerd op een lemma uit Michiel van Kempen, Surinaamse schrijvers en dichters (Amsterdam: De Arbeiderspers, 1989). |
