United Nations Assistance Mission for Rwanda

Van Wikipedia

De United Nations Assistance Mission for Rwanda (UNAMIR) was een missie van de Verenigde Naties in Rwanda ter ondersteuning van de implementatie van de Arusha-akkoorden.

De missie duurde van oktober 1993 tot maart 1996 en werd geleid door Jacques-Roger Booh-Booh (Kameroen) van november 1993 tot juni 1994 en Shaharyar M. Khan (Pakistan) van juli 1994 tot maart 1996. De leiders van de vredesmacht waren generaal-majoor Roméo Dallaire (Canada) van oktober 1993 tot augustus 1994, generaal-majoor Guy Tousignant (Canada) van augustus 1994 tot december 1995 en brigadegeneraal Shiva Kumar (India) van december 1995 tot maart 1996.

UNAMIR werd gestart op 5 oktober 1993 middels de VN Veiligheidsraads resolutie 872. De missie bestond uit 2548 militairen, waarvan een groot deel afkomstig uit België, hoewel Rwanda een Belgische kolonie is geweest en normaal gesproken de voormalige koloniale macht niet deel mag nemen aan vredesoperaties.

De missie had te lijden onder gebrek aan interesse van VN-lidstaten en gebrekkige inzet van personeel. Een ander voorbeeld was het gebrek aan APCs en de moeilijkheden om over voldoende voedsel, water en brandstof te beschikken.

[bewerk] Genocide

In de nacht van 6 op 7 april 1994 werd het vliegtuig waarin de Rwandese president Juvénal Habyarimana zat neergeschoten bij het vliegveld van Kigali. Dit werd gevolgd door het vermoorden van Tutsi's en gematigde Hutu's door Hutu-extremisten, met hulp van de Rwandese regering. Dallaire gaf opdracht aan tien Belgische soldaten om de nieuwe president, Agathe Uwilingiyimana, te beschermen. De soldaten werden echter onderschept en gegijzeld door Hutu-extremisten, waarna Madame Agathe en haar man werden vermoord. Later die dag werden de Belgische soldaten dood gevonden. België was zeer kwaad, omdat Dallaire zijn soldaten in gevaar had gebracht. Op 8 april kregen alle eenheden te horen dat 10 Belgen waren gesneuveld. Tussen 9 en 19 april werden alle aanwezige Belgen geëvacueerd (operatie Silver Back) gevolgd door de volledige terugtrekking van alle nog aanwezige paracommando's (operatie Blue Safari). Aangezien de situatie in Rwanda in hoog tempo verslechterde, vroeg Dallaire om logistieke ondersteuning en 2000 extra mankrachten voor UNAMIR. De VN veiligheidsraad weigerde dit en besloot om UNAMIR's mankracht met 260 man te verminderen.

Ten gevolge van de Belgische terugtrekking, verplaatste Dallair de Ghanese, Tunesische en Bengaalse soldaten naar stedelijke gebieden en zette hen in om 'veilige zones' te creëren.

Terwijl de genocide voortduurde veranderde de VN veiligheidsraad van koers en stemde in met een UNAMIR II missie bestaande uit 5500 man. Deze manschappen begonnen te arriveren vanaf juni 1994.

De genocide, waarvan nu bekend is dat deze maanden eraan voorgaand is georganiseerd, duurde 100 dagen. In die tijd werden 936.000 mensen vermoord en vluchtten twee miljoen mensen. De genocide eindigde toen de Tutsi RPF de controle over Rwanda verkeeg op 18 juli 1994.