Urker Vissersmonument
Van Wikipedia
De visserij en de visverwerkende industrie brachten veel welvaart naar het voormalige eiland Urk. Maar Urk en haar inwoners hebben daar ook voor moeten betalen. Vroeger werd de visserij nog niet uitgeoefend door middel van moderne technieken en grote kotters. Kwetsbaar waren de botters en kotters en veelal een prooi voor storm en golven. Velen hebben de visserij met hun leven moeten bekopen. Gebleven in zee, vaak ook nooit meer teruggevonden. Het gebeurde meer dan eens dat een kotter met haar bemanning op zee was gebleven. De zee geeft en de zee neemt.
Het gedicht op het vissersmonument luidt:
Hier wenden zij de steven en door die achterbleven werd hier op hen gewacht.
Hier werd voor hen gebeden maar ook intens geleden als tinge (tijding) werd gebracht.
Velen in zee gebleven hier staan ze ingeschreven en wordt aan hen gedacht.
[bewerk] Onthulling
Op 11 mei 1968 werd door H.M. Koningin Juliana het vissersmonument onthuld. Dit kunstwerk is vervaardigd door G. van der Leeden uit Bergen (N.H.). het stelt een vissersvrouw voor, die nog één keer achterom kijkt naar zee, vanwaar haar geliefde(n) had(den) moeten komen. Op de marmeren platen staan namen van hen die niet uit zee terugkeerden.
Tussen 1865 en 1904 zijn meer dan 210 Urkers in de golven omgekomen. Onder hen bevonden zich kinderen van 10 en 11 jaar. Het gevaarvolle leven van de vissers heeft ongetwijfeld zijn stempel gedrukt op het Urker volkskarakter.
| Bronnen en referenties: |
|
Dit artikel is tot stand gekomen met medewerking en toestemming van Stichting Odulphus |
