Vertigo shot
Van Wikipedia
Een Vertigo shot is een techniek in de cinematografie, waarbij men met een filmcamera een bijzondere manouvre maakt voor een letterlijk duizelingwekkend schot. Het visuele effect werkt in op het evenwichtsorgaan. De techniek is vernoemd naar de film waardoor die in 1958 voor het eerst bekend werd, Vertigo van Alfred Hitchcock.
De techniek komt in het kort neer op het volgende. De dolly waar de camera op staat gemonteerd, rijdt naar achteren, terwijl de lens van de camera met eenzelfde snelheid inzoomt. Het object dat zo gefilmd wordt, blijft voor de toeschouwer op dezelfde afstand, maar tegelijkertijd ziet hij de horizon uitdijen.[1] Het tegenovergestelde effect wordt bereikt met de dolly naar voren rijden en synchroon uitzoomen.
In Vertigo is de camera verticaal opgesteld. Een personage is op de vlucht in een trappenhuis en werpt een blik door de vide naar beneden. De kijker ziet wat hij dan ziet. Hitchcock gebruikte de techniek rudimentair al eerder aan het slot van zijn film Spellbound in 1945, maar wat het publiek in '58 zag, was nooit eerder gezien.
Andere benamingen zijn de "Dolly Zoom", "zoom in/dolly out", "retro-zoom" of in het Frans "le travelling compensé". Fans van Jaws (Steven Spielberg, 1975) noemen het een Jaws shot. Het effect is ook te zien in E.T. (Spielberg, 1981) en meer in de The Lord of the Rings van Peter Jackson uit 2001-03.
[bewerk] Voetnoten
- ↑ Siggraph.org: Zoom Lenses and the Vertigo Effect met een voorbeeldanimatie (en)
