Verveling
Van Wikipedia
Verveling is een onaangenaam gevoel van lusteloosheid, van desinteresse, van hangerigheid, grenzend aan ergernis. Verveling treedt op als alle dingen die leuk en interessant zijn om te doen niet kunnen of niet mogen, en men toch geen zin heeft om niets te doen. Verveling kan het gevolg zijn van een gebrek aan prikkels, of van prikkels die als saai, eentonig of repetitief ervaren worden.
"Verveling is het verlangen naar verlangens", schrijft Tolstoi ergens in Anna Karenina. Daarmee duidt hij de eerste soort van verveling aan: een futloze landerigheid, het nergens zin in hebben, een gebrek aan energie dat vaak resulteert in gapen en slaperigheid. De tweede soort van verveling is meer een verlangen naar prikkels, naar sensaties: een gefrusteerde radeloosheid, het niet weten wat te doen, een ongedurigheid die kan resulteren in baldadigheid of zelfs vandalisme.
Het zou goed mogelijk zijn om hier allerlei andere schrijvers en filosofen aan te halen met wat zij over verveling te zeggen hebben, maar dat zou algauw slaapverwekkend en vervelend worden. En dat zou onverstandig zijn, want zoals La Rochefoucauld schreef in zijn Maxims: Meestal vergeven we hen die ons vervelen, maar nooit hen die wij vervelen.
Literatuur: Svendsen, Lars. Filosofie van de verveling. Uitgeverij Ten Have, tweede druk, 2006.
