Visserijbiologie
Van Wikipedia
Visserijbiologie is een richting binnen de biologie waarbij men van een bekend ecosysteem de grootte van beschikbare biomassa's van enkele commercieel geëxploiteerde vissoorten tracht te schatten (men spreekt hier over de groottebepaling van een visstapel). Daarbij wordt gebruikgemaakt van kennis omtrent
- het ecosysteem,
- de visserij-inspanning,
- de gebruikte vistuigen (visnamigheid),
- het gewicht en lengtesamenstelling van de aanlandingen van gevangen vis,
- de leeftijdssamenstelling van de vis (leeftijdsaflezing),
- de vis die wel gevangen is maar niet aangeland wordt (discards) en
- de resultaten van eigen surveys.
Op grond van de geschatte omvang van de visstapels in een bepaald gebied worden aan het beleid adviezen uitgebracht over de hoeveelheden vis die de visserij veilig zou kunnen vangen zonder dat daarbij de vissoort een bedreigde diersoort wordt. Hewt beleid stelt mede op grond van deze adviezen de vangstquota vast.
In Nederland wordt dit soort onderzoek hoofdzakelijk uitgevoerd door IMARES. Omdat het vis zich weinig aantrekt worden de gegevens samen met die van andere naties gebundeld alvorens men tot een uitspraak komt. Rond de Noord Allantische oceaan gebeurt dit binnen de International Council for the Exploration of the Sea (ICES).
