Wet van Meden en Perzen

Van Wikipedia

De Wet van Meden en Perzen is een uitdrukking, en duidt op een vaststaande afspraak of regel waaraan niet te tornen valt. De uitdrukking is ontleend aan twee Bijbelverzen:

„Indien het den koning goeddunkt, dat een koninklijk gebod van hem uitga, hetwelk geschreven worde in de wetten der Perzen en Meden, en dat men het niet overtrede: dat Vasthi niet inga voor het aangezicht van den koning Ahasveros, en de koning geve haar koninkrijk aan haar naaste, die beter is dan zij.“

Ester I:19

„Nu, o koning! gij zult een gebod bevestigen, en een schrift tekenen, dat niet veranderd worde, naar de wet der Meden en der Perzen, die niet mag wederroepen worden.“

Daniël 6:9

[bewerk] De Wet van Meden en Perzen in het boek Ester

[bewerk] De Wet van Meden en Perzen in het boek Daniël

Daniël was door de Babylonische koning Nebukadnezar II in ballingschap gevoerd. Hij werd de belangrijkste droomuitlegger aan het hof. Onder Nebukadnezar's zoon Darius kwam Daniël feitelijk aan het hoofd van het dagelijks bestuur van het rijk te staan. Dit zorgde voor jaloezie onder notabelen, die zonnen op een manier om van Daniël af te komen.

Zij stelden daarom aan Darius een wet voor, die het zou verbieden tot iemand anders te bidden dan tot de koning. Eenieder die deze regel overtrad zou voor de leeuwen gegooid moeten worden. Daniel 6:8 stelt: "Al de vorsten des rijks, de overheden en stadhouders, de raadsheren en landvoogden hebben zich beraadslaagd een koninklijke ordonnantie te stellen, en een sterk gebod te maken, dat al wie in dertig dagen een verzoek zal doen van enigen god of mens, behalve van u, o koning! die zal in den kuil der leeuwen geworpen worden." Deze wet zou onveranderbaar en onherroepelijk moeten worden "naar de wet der Meden en der Perzen." Darius ging akkoord, en de wet werd van kracht.

Daniël bleef echter bidden tot zijn joodse God, en kort na aanname van de wet betrapten de notabelen Daniël op heterdaad. Ze hielden hem aan, en brachten hem voor de koning. Die zag zich geconfronteerd met de wet die hij kort tevoren had aangenomen, en zei: "Het is een vaste rede, naar de wet der Meden en Perzen, die niet mag herroepen worden." (Daniël 6:13) Darius trachtte Daniël vrij te krijgen, maar de notabelen wezen hem erop "dat der Meden en der Perzen wet is, dat geen gebod noch ordonnantie, die de koning verordend heeft, mag veranderd worden." (Daniël 6:16)

Daniël werd in de leeuwenkuil geplaatst, en het gat werd met een grote steen toegedekt. De volgende ochtend ging de koning naar de leeuwenkuil. Tot zijn grote verrassing bleek Daniël nog in leven. Hij werd uit de kuil gehaald, en de bestuurders die Daniël beschuldigd hadden werden met hun gezinnen voor de leeuwen gegooid. Zij werden verslonden nog voor zij "den grond des kuils" bereikt hadden. (Daniël 6:25)

Na het oordeel van de leeuwenkuil zond Darius een brief "aan alle volken, natiën en tongen ... op de ganse aarde." Hierin besloot hij dat zijn hele rijk zich zou bekeren tot het jodendom, "dat men in de ganse heerschappij mijns koninkrijks beve en siddere voor het aangezicht van den God van Daniël." (Daniël 6:27)