Wilsverklaring
Van Wikipedia
Een wilsverklaring (ook wel levenswilverklaring genoemd) beschrijft iemands voorkeur van hoe een arts moet handelen wanneer diegene zelf niet meer aanspreekbaar is.
Het is niet gebruikelijk om dit door een notaris te laten opstellen. Maar het moet wel duidelijk zijn dat degene die zijn wilsverklaring opschrijft dat bij zijn volle verstand doet. De wilsverklaring moet ook gedateerd en ondertekend zijn. Een wilsverklaring kan bijvoorbeeld aan een arts gegeven worden, of de huisarts kan op de hoogte worden gebracht dat een wilsverklaring aanwezig is.
Als de wilsverklaring beschrijft dat iemand niet wil blijven leven in bepaalde omstandigheden, dan wordt het ook wel een 'euthanasieverklaring' genoemd. Maar de wilsverklaring kan ook bevatten dat iemand zo lang mogelijk wil blijven leven, ook als diegene daar zelf niets meer van merkt.
Zaken die in de wilsverklaring staan kunnen bijvoorbeeld beschrijven wat te doen:
- Bij coma, als dit kort of lang duurt, en met zelfstandig kunnen ademhalen of niet.
- Bij dementie, in lichte of ernstige mate.
- Met het gebruik van morfine.
- Of sedatie toegepast mag worden.
- Of er gehandeld moet worden of juist niet.
De handelswijze kan onderverdeeld worden in:
- Zoveel mogelijk medisch ingegrijpen.
- Wanneer er bepaalde complicaties optreden, dan niet meer ingegrijpen.
- Actief de apparatuur weghalen bij een bepaalde situatie.
- Actief euthanasie toepassen.
De artsen zullen de wilsverklaring respecteren, maar hebben niet altijd de mogelijkheid om alles zo uit te voeren. De wilsverklaring gaat ook alleen op, wanneer iemand niet plotseling overlijdt, maar ernstig ziek is en zich niet meer kan uiten.
De meeste mensen die gezond zijn schrikken terug voor ernstige ziekten. Sommige mensen denken dat zij liever niet willen leven bij bepaalde ziekten. In de praktijk blijkt soms dat wanneer iemand die ziekte eenmaal heeft, er toch mee te leven is, en er nog steeds mooie momenten in het leven kunnen zijn.
