Zeven Slapers van Efeze

Van Wikipedia

De Zeven Slapers van Efeze zijn martelaars uit een christelijke legende. Hun namen waren Maximianus, Malchus, Martinianus, Dionysius, Johannes, Serapion en Constantijn; ook wel Maximilianus, Jamblicus, Martinianus, Dionysius, Johannes, Exacustodianus en Antoninus. Er zijn nog meer varianten.

De zeven broers werden in 251 vanwege hun geloof op bevel van de Romeinse keizer Decius in een grot bij Efeze (Turkije) ingemetseld. 196 jaar later, in 447, werd de grot toevallig geopend en men trof de gebroeders fris en vrolijk aan, maar nu voorzien van een aureool, alsof ze gestorven waren. Ze dachten zelf maar een nacht te hebben geslapen. Het gebied was inmiddels gekerstend en dus liet men ze vrij en verklaarde ze tot martelaar.

Een variant van de legende is dat de slapers zich verborgen in de grot. Ze werden ontdekt en de grot werd afgesloten. Daar vielen ze in slaap. 200 jaar later ontdekte een herder bij toeval de grot en door het binnenvallende licht ontwaakten de zeven broeders. Ze stuurden Jamblicus eropuit om eten te gaan kopen. Tot zijn verbazing zag hij overal in de stad kruisbeelden en werd de naam van Christus gewoon in het openbaar gezegd. Toen hij bij de bakker wilde betalen met een munt uit de tijd van keizer Decius werd hij opgepakt en beschuldigd van het voor zichzelf houden van een verborgen schat. Hij leidde de beschuldigers echter naar de grot waar zijn broers nog steeds zaten omringd door een aureool. De keizer, Theodosius II, hoorde hiervan en haastte zich naar de grot en hoorde van de zeven slapers dat god dit wonder had bewerkstelligd. Hierna vielen ze weer in slaap.

Verhalen met een dergelijk motief zijn zeer wijdverbreid en men vermoedt een voorchristelijke oorsprong. Ook in de Koran is een verhaal van deze strekking te vinden.

De grot van de zeven slapers is te bezichtigen in de ruïnes van Efeze. Hun gedenkdag, de Zevenslapersdag of Zevenbroedersdag, was oorspronkelijk 27 juni, maar sinds de invoering van de Gregoriaanse kalender valt de dag op 7 juli.