Święty Benedykt (męczennik)
Z Wikipedii
Święty Benedykt, męczennik, uczeń i towarzysz św. Andrzeja Świerada, zginął około 1037 r. Niektóre źródła podają, że prowadził życie pustelnicze wraz ze św. Andrzejem już w Tropiu, a następnie wyruszyli do benedyktyńskiego klasztoru św. Hipolita w Nitrze. Inni utrzymują, że św. Benedykt był Słowakiem, a święci spotkali się dopiero w benedyktyńskim opactwie. Benedykt był przydzielony jako uczeń św. Andrzeja do pustelni, gdzie ćwiczyli się w ascezie i pracy przy karczowaniu lasów. Na każdą sobotę i niedzielę wracali do wspólnoty klasztornej. Po śmierci Świerada Benedykt kontynuował życie pustelnicze przez trzy lata. Pewnego dnia napadli na niego półdzicy rozbójnicy, zawlekli w okolice Skałki koło Trenczyna, zabili a ciało wrzucili do Wagu. Legenda głosi, że przyleciał wtedy olbrzymi orzeł, który strzegł ciała przez cały rok, a gdy mnisi je znaleźli było w stanie nienaruszonym.
Pochowano go obok św. Andrzeja Świerada w opackim klasztorze.
Jego relikwie znajdują się wraz z relikwiami św. Andrzeja w srebrnej trumnie w kaplicy św. Barbary w katedrze Nitry.
Papież Grzegorz VII zatwierdził kult świętych Andrzeja i Benedykta, zostało to ogłoszone przez jego legata na synodzie węgierskim w Ostrzyhomiu.
Do 1969 r. wspomnienie świętych Andrzeja Świerada i Benedykta przypadało 21 lipca, a obecnie 13 lipca, natomiast na Słowacji wspomnienie świętych przypada 17 lipca.
Kult obu świętych jest żywy do dziś w Polsce i na Słowacji.
W ikonografii często ukazuje się obu świętych razem.
Patron diecezji nitryjskiej.
