1 Eskadra Wywiadowcza
Z Wikipedii
1 eskadra wywiadowcza - jednostka polskiego lotnictwa wojskowego
Sformowana w Warszawie 21 grudnia 1918 roku pod dowództwem rtm. pil. Tadeusza Grochowalskiego. Formowanie zakończono w lutym 1919 roku. Wchodzącą w skład I Grupy Lotniczej eskadrę w kwietniu 1919 roku skierowano na front.
W chwili wylotu na front 1. eskadra miała etatową liczbę 6 samolotów (trzy Albatros C.III, dwa Albatros C.X, jeden Hannover Roland CLII)
Operując z lotniska Dojlidy koło Białegostoku, wspierała akcję Dywizji Litewsko-Białoruskiej na Lidę i Baranowicze.
Eskadry I Grupy Lotniczej wzięły udział w tzw. operacji wileńskiej, zapoczątkowanej 16 kwietnia 1919 roku.
15 maja 1919 roku utworzono Front Litewsko-Białoruski - gen. Stanisław Szeptycki.
Stacjonujące w Wilnie eskadry I Grupy Lotniczej wykonywały systematyczne loty rozpoznawcze i nękające w kierunku Mołodeczna.
20 września 1919 roku stacjonowała na lotnisku Wilno, pozostając w dyspozycji Naczelnego Dowództwa.
Po koniec września do Eskadry włączono 582 Eskadrę Salmsonów.
Na przełomie lipca i sierpnia 1920 roku 1. EW została wycofana z frontu, gdy dotarła do Warszawy, otrzymała samoloty Bristol, w miejsce jedynego sprawnego Nieuport.
13 sierpnia eskadra bazowała w Warszawie, posiadała 10 nowych sztuk Bristol F.2B Fighter.
Na mocy rozkazu z 18 stycznia 1921 roku eskadry 1. i 2. połączono tworząc 1 Eskadrę Wywiadowczą w Białymstoku
W sierpniu 1921 roku 1 Eskadra Wywiadowcza wchodziła w skład VII Dywizjonu Wywiadowczego 3 Pułku Lotniczego w Poznaniu.
