3 Pułk Strzelców Konnych
Z Wikipedii
3. Pułk Strzelców Konnych im. Hetmana Polnego Koronnego Stefana Czarnieckiego
(wyróżnienie Pułk przed numerem posiadała jeszcze jedna jednostka kawalerii a był nim Pułk 4 Ułanów Zaniemeńskich) Pułk 3 Strzelców Konnych został na nowo zorganizowany w kwietniu 1922 roku w Białymstoku ze sformowanych w latach 1918-1919 dywizjonów i szwadronów kawalerii, które brały samodzielnie udział w walkach w latach 1918-1919 i wojnie polsko-bolszewickiej W skład Pułku weszły: - 1. dyon 1. psk, którego 1. szwadron zorganizował się w 1918 roku we Włocławku a 2. szwadron powstał w 1918 roku w Lubomlu; - Dyon Huzarów Śmierci (Dywizja Jazdy Ochotniczej) powstały w 1920 roku w Białymstoku; - 8. (5.) szwadron 3. psk sformowany w 1920 roku w Tarnowie. Działania wojenne: - 1. szwadron 1. dyonu w grupie jazdy ppłk. Beliny-Prażmowskiego, współdziała w kwietniu 1919 roku w zajęciu Wilna. W lipcu 1919 współdziała z 1. DPLeg w akcji na Kurzeniec-Mołodeczno. 05.08.1920 roku wypad na Nowy Dwór. Od 20.08.1920 walki nad Niemnem i zajęcie Lidy. - 2. szwadron 1. dyonu walczy z Ukraińcami na Wołyniu. W maju 1919 walki o Dąbrowicę i Sarny. W czerwcu walki nad Styrem i Stochodem. Od lutego 1920 dyon walczy w składzie 1. DPLeg na Ukrainie. - Dyon Huzarów Śmierci w dniach 14-16 sierpnia 1920 roku walczy pod Radzyminem następnie prowadzi walki pościgowe (szarża pod Myszyńcem). - 8. szwadron przydzielony do 15. DP. We wrześniu 1920 prowadzi walki pod Kamieńcem Litewskim i Wołkowyskiem. Dowódcą na nowo zorganizowanego Pułku został płk Władysław Tomaszewicz z byłej armii rosyjskiej (dowodzący w boju z powozu). Pułk powstał w 1815 w Warcie i Sieradzu, pierwszym dowódcą był pułkownik Marcin Amor hrabia Tarnowski. Pułk stacjonował w Wołkowysku. Święto pułkowe Pułk 3 Strzelców Konnych im. Hetmana Polnego Koronnego Stefana Czarnieckiego obchodzi - 27 kwietnia - rocznica połączenia się szwadronów w Białymstoku w 1922. W kampanii wrześniowej 1939 Pułk rozpoczął w składzie Suwalskiej Brygady Kawalerii wchodzącej w skład Samodzielnej Grupy Operacyjnej "Narew". Dowódca SGO "Narew" gen. Młot- Fijałkowski w dniu 6 września 1939 wydał rozkaz stworzenia GO w składzie 18. Dywizji Piechoty i 3. Pułku Strzelców Konnych. Dnia 8 września Pułk osłania 18. DP od południa na linii Czerwin - Grodzisk - Dzwonek a 9 września w trakcie osłony 18. DP bierze udział w bitwie pod Truszkami koło Śniadowa. Następnie wycofuje się do Puszczy Białowieskiej, a potem w dniach 13-14 września walczy w obronie Hodyszewa, 17 września w Hajnówce. W dniu 20 września Pułk wchodzi w skład improwizowanej Dywizji Kawalerii "Zaza", walcząc 21 i 22 września w Kalenkowiczach i 28 września nad rzeką Wieprz. W dniu 29 września wraz z Dywizją "Zaza" wszedł w skład Samodzielnej Grupy Operacyjnej "Polesie" i wziął udział w bitwie pod Kockiem. W dniu 6 października 1939 roku stoczył ostatni bój w Kalinowym Dole. Nie kapituluje. Sztandar Pułku odnaleziono w Zagórkach koło Puław/, w 1980. Dowódca Pułku: ppłk dypl. Jan Małysiak (1939) Wyszkolenie w Pułku było na wysokim poziomie co komentowano stwierdzeniem " tyle zysku co w Wołkowysku". [edytuj] Literatura:
    Formacje Wojska Polskiego na przestrzeni dziejów (OdeB)
|
