Anakreont z Teos
Z Wikipedii
Anakreont z Teos (gr. Ἀνακρέων Anakreon; ur. ok. 570 p.n.e., zm. ok. 485 p.n.e.) – poeta grecki pochodzący z jońskiego miasta Teos.
Prawdopodobnie, wraz z obywatelami miasta, którzy nie godzili się na perską dominację, założył miasto Abderę w Tracji, w której się osiedlił. Następnie przybył na Samos, by uczyć przyszłego tyrana Polikratesa, na którego dworze pozostał przez kilka lat (533 p.n.e. - 522 p.n.e.). Po gwałtownej śmierci Polikratesa poeta przeniósł się na dwór Hipparcha w Atenach, a potem Echekratesa w Tessalii. W Atenach Anakreont zetknął się z poetą Symonidesem z Keos. Umarł prawdopodobnie w rodzinnym Teos lub Tessalii, w wieku 85 lat.
Anakreont był autorem jambów, pieśni lirycznych i elegii opiewających wino, śpiew i miłość. Jego wiersze zostały zebrane w bibliotece aleksandryjskiej w pięć ksiąg. Zachowały się znikome fragmenty jego twórczości.
Anakreont najchętniej pisał wiersze ośmiozgłoskowe. Był poetą bardzo popularnym, naśladowanym przez innych twórców, którzy tworzyli tzw. anakreontyki. W Teos bito monety z jego podobizną.
[edytuj] Wybrana twórczość Anakreonta
- Ejże! Chłopcze, przynieś czarę,
- Żebym popił, ale w miarę!
- Dziesięć kubków zmieszaj wody,
- A pięć wina - dla osłody,
- Bym przy takim mógł napoju
- W miłym bawić się nastroju.
- Nam ucztować nie na czasie
- Wśród okrzyków i w hałasie
- Jak u Scytów. - Lecz przy winie
- Niechaj pieśń wesoła płynie.
Eros o włosach złocistych cisnął we mnie piłką czerwoną. Chce, żebym bawił się z dziewczyną, co kolorowe ma sandały. Lecz ona - a ród jej z Lesbos, pięknie zbudowanej - gardzi moją siwizną, w inną patrzy stronę.
Skroń mi siwieje, minął wdzięk młodości, zęby mam starcze. Słodkiego życia niewiele już zostało. Toteż płaczę często, z lęku przed światem zmarłych. Bo straszna jest przepaść Hadesu, bolesna tam droga. A kto raz w dół zejdzie, już nigdy nie wydostanie się na górę!
