Andriej Jeriemienko
Z Wikipedii
Andriej Iwanowicz Jeriemienko (ros. Андрей Иванович Ерёменко) (14 października 1892 - 19 listopada 1970 ) — marszałek radziecki, Bohater Związku Radzieckiego.
Od 1913 w armii rosyjskiej. W latach 1918-1920 organizator oddziału partyzanckiego, szef sztabu brygady 1 Armii Konnej.
W 1935 ukończył Akademię Wojskową imienia Frunzego, następnie dowódca 14 Dywizji Kawalerii, korpusu kozackiego i korpusu zmechanizowanego.
Od 1940 dowódca Samodzielnej Armii Dalekowschodniej. W wojnie niemiecko-radzieckiej zastępca dowódcy i dowódca Frontu Briańskiego, w 1942 dowódca 4 Armii Uderzeniowej, Frontu Południowo-Wschodniego i Frontu Stalingradzkiego. W latach 1943-1945 pod jego dowództwem znalazły się kolejno: Front Południowy, Front Kaliniński, Samodzielna Armia Nadmorska (walcząca na Krymie), 2 Front Nadbałtycki i 4 Front Ukraiński.
Po wojnie dowodził: Przykarpackim, Wschodniosyberyjskim i Północnokaukaskim Okręgiem Wojskowym. Od maja 1958 w grupie inspektorów Ministerstwa Obrony ZSRR.
Autor książek: "Uwagi i polemiki", "Na kierunku zachodnim", "Stalingrad", "W naczale wojny"
