Błędnik błoniasty

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Błędnik błoniasty - worek łącznotkankowy o zawiłym kształcie znajdujący się we wnętrzu błędnika kostnego zawieszony w przychłonce i wypełniony śródchłonką. Znajdują się w nim właściwe receptory słuchu i równowagi. w błędniku wyróżniamy następujące części: Błędnik przedsionkowy i ślimakowy.

Budowa błędnika przedsionkowego:

łagiewka - wewnątrz otolity odbierające wrażenia związane z położeniem głowy,
woreczek - zawiera plamkę woreczka

W łagiewce i woreczku błędnika błoniastego występują receptory wrażliwe na przyspieszenie liniowe (zmiana położenia w górę, w dół, w linii prostej). Receptory tworzą tzw. plamkę łagiewki i woreczka, które skupiają urzęsione komórki zmysłowe, na których spoczywa błona galaretowata. W błonie tej znajdują się kryształy soli wapniowych, tzw. otolity. Ruch głowy w linii prostej powoduje przemieszczanie się otolitów na zasadzie bezwładności, w wyniku czego pobudzane są komórki zmysłowe. Impulsy przesyłane są do ośrodkowego układu nerwowego.

przewody półkoliste - dostarczają informacje o ruchach głowy.

Ruchy głowy powodują przepływ endolimfy wypełniającej przewody półkoliste do rozszerzonych zakończeń zwanych bańkami, w których występują urzęsione komórki zmysłowe. Komórki te reagują na obrót głowy, czyli przyspieszenie kątowe.

Błędnik odpowiada za utrzymanie równowagi.