Baszta Czarownic
Z Wikipedii
Baszta Czarownic w Słupsku - jest basztą starego, wybudowanego w okresie od początku XIVw. do połowy XVw. obwarowania miasta, które powstało w miejscu wzmiankowanej już w 1325 roku występującej tu palisady.
Obwarowania zostały pobudowane z kamieni narzutowych i cegły, cegły są układane w wątku wendyjskim i polskim. Bramy były budowane z cegły. Wysokość murów w Słupsku wynosił około 6,5 m. Mury były umacniane basztami. Otaczająca mury rzeka Słupia stanowiła dodatkową obronę dla miasta. Mury wznoszone były etapami, w pierwszym etapie tj. w połowie XIVw. posiadały drewniane nadbudowy. W okresie czasu od 1348 do 1385 podwyższono bramy, uzupełniono mury od południowo- zachodniej strony miasta. W XV wieku zabudowano górne kondygnacje bram i zabudowano tworząc zamkniętą konstrukcję Baszty Czarownic.
W XVII wieku wprowadzono już nowożytny system obronny na zewnątrz murów; wnętrze Baszty Czarownic zostaje przekształcone na więzienie. W więzieniu tym przetrzymywano kobiety w czasie śledztwa, które polegało głównie na zadawaniu tortur, kobiety te posądzano o czynienie czarów i przetrzymywano je również tu przed egzekucją- spaleniem na stosie. Wnętrza bram murów miejskich w tym czasie zostają przekształcone na mieszkania.
Już od początku XIXw. Baszta czarownic zostaje przekształcona na stajnię, następnie znów staje się więzieniem od 1871 roku. Baszta zostaje uszkodzona w 1945 roku przez celowe niszczenie starówki słupskiej przez artylerię Armii Czerwonej.
Odbudowa baszty czarownic ma miejsce w latach 1970-1973, następuje przy tym przekształcenie wnętrz i elewacji od strony miasta. Na mapie E. Lubinusa pokazany jest wygląd baszty. (Patrz również: http://www.muzeum.slupsk.pl/i1pl.htm )
[edytuj] Bibliografia
- Architektura gotycka w Polsce; pod redakcją Teresy Mroczko i Mariana Arszyńskiego, Warszawa 1995
