Bestiariusz (literatura)
Z Wikipedii
Bestiariusz (łac. średniow. bestiarium) - średniowieczny gatunek literacki, należący do tzw. literatury dydaktycznej, pisany wierszem lub prozą, prawie zawsze iluminowany. Jego pierwowzorem był pochodzący z V w. łaciński przekład Physiologus, greckiego dzieła z II w. Zasadniczą częścią bestiariuszy był opis zwierząt — realnych i baśniowych — do których komentarz objaśniał podstawowe dogmaty wiary i zasady etyki chrześcijańskiej.
Twórcy bestiariuszy mieli jednak również ambicje naukowe, opisując zarówno zwierzęta faktycznie istniejące, jak i takie, których realne istnienie przyjmowano za pewnik, np. na podstawie literatury antycznej.
Jako egzotyczne lub rzadkie ale jaknajbardziej realne zwierzęta powszechnie uważano w średniowiecznej Europie wiwerny, smoki, gryfy , bazyliszki czy jednorożce. Wiele rzeczywistych zwierząt obdarzone było przez autorów bestiariuszy fantastycznymi cechami, lub niezwykłym wyglądem. N.p. pantera przestawiana była z końską głową, rogami i ziejąca ogniem.
Wiele stworzeń z bestiariusza przyjmowane było jako godła heraldyczne lub inne elementy herbu.