Bitwa na Niemidze
Z Wikipedii
Bitwa na Niemidze to jedno z ważniejszych wydarzeń w militarnej historii Rusi. W bitwie rozegranej 3 marca 1067 książę Wsiesław Połocki uległ koalicji książąt ruskich. Opis bitwy jest równocześnie pierwszą wzmianką o Mińsku.
[edytuj] Tło historyczne
Książę Wsiesław Połocki kilkanaście lat panował w księstwie połockim, początkowo lojalnie wobec Jarosławiczów z Kijowa. Później jednak, od około 1065, wdał się z nimi w walkę o hegemonię regionalną. W tymże 1065 napadł na Psków, rok później splądrował i według niektórych relacji, przyłączył Nowogród Wielki. Celem niedopuszczenia do wzrostu jego znaczenia, przeciw niemu obróciła się koalicja książąt ruskich.
[edytuj] Przebieg bitwy
Izjasław I, książę kijowski, Światosław II, książę Czernihowski oraz Wsiewołod, książę perejasławski rozbili w krwawej bitwie nad brzegami rzeki Niemiga i na samej - zamarzniętej - rzece, nieopodal miasteczka handlowego Mensk, wojska Wsiesława. Relacje co do przebiegu bitwy różnią się, w zależności od tego, czy dać wiarę ustaleniom archeologów, czy wzmiankującemu bitwę eposowi Słowo o wyprawie Igora. Według niektórych ustaleń, najpierw spalono miasto, a potem koalicjanci uderzyli na fortecę zlokalizowaną niedaleko ujścia Niemigi do Świsłoczy.
[edytuj] Konsekwencje
Wsiesław został pochwycony w niewolę i przewieziony do Kijowa. Tam mieszkańcy wypuścili go 15 września 1068 i wezwali na tron wielkoksiążęcy, co spowodowało polską interwencję.
