Bractwo Tarasowców
Z Wikipedii
Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać odnośniki do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.
Bractwo Tarasowców - ukraińska tajna organizacja, założona w 1891 (niektóre źródła podają rok 1892) na grobie Tarasa Szewczenki w Kaniowie.
Założycielami była grupa ukraińskich studentów - W. Hrinczenko, Iwan Łypa, Mychajło Michnowskyj, W. Borowik, i inni.
Główne idee organizacji zostały ogłoszone w "Deklaracji wiary młodych Ukraińców" i opublikowane w lwowskiej gazecie "Prawda" w kwietniu 1893.
Jako główne zadanie Bractwo stawiało walkę o ukraińskie wyzwolenie narodowe i zdobycie pełnej autonomii dla wszystkich narodów zniewolonych w Imperium Rosyjskim. Domagało się również rozszerzenia nauki języka ukraińskiego w szkołach, oraz wprowadzenia go do urzędów i instytucji państwowych.
"Tarasowcy" rozwinęli szeroką działalność propagandową wśród studentów, młodzieży szkolnej, chłopów i robotników.
Do lata 1893 ich głownym ośrodkiem działania był Charków, ale po aresztowaniu znacznej części uczestników, zarząd przeniesiono do Kijowa. Większymi ośrodkami działania "Tarasowców" były również Odessa, Połtawa i Dubno.
Głównymi działaczami Bractwa byli: W. Borżkowskyj, M. Woronyj, M. Dmytrijew, W. Samijłenko, M. Kononenko, M. Kociubynskyj, W. Stepanenko, B. Tymczenko, O. Czerniachiwskyj, W. Szemet.
Bractwo Tarasowców działało do 1898. Pod wpływem idei Bractwa utworzono w 1897 Ogólnoukraińską Bezpartyjną Organizację Demokratyczną (ZUBDO), a w 1900 Rewolucyjną Partię Ukrainy (RUP).
