Carl-Gustaf Rossby

Z Wikipedii

Carl-Gustaf Arvid Rossby (ur. 28 grudnia 1898 w Sztokholmie, Szwecja – zm. 19 sierpnia 1957 w Sztokholmie, Szwecja) był meteorologiem szwedzkim i amerykańskim. Pierwszy wyjaśnił ruch długich fal w atmosferze ziemskiej za pomocą metod mechaniki cieczy. Fale te noszą jego nazwisko.

Urodził się w Sztokholmie, zainteresował się meteorologią i oceanografią pracując dla Vilhelma Bjerknesa w Uniwersytecie Sztokholmskim i w Uniwersytecie w Lipsku. W 1922 roku wrócił do Sztokholmu i zaczął pracować w Szwedzkim Instytucie Meteorologiczno-Hydrologicznym i uczestniczył jako meteorolog w wielu ekspedycjach oceanicznych. W 1926 roku przeniósł się do Stanów Zjednoczonych i zaczął pracować w Amerykańskim Biurze Pogodowym (ang. U.S. Weather Bureau) w Waszyngtonie. W 1928 założył pierwszy wydział meteorologii w Stanach Zjednoczonych w MIT (ang. Massachusetts Institute of Technology). Zajmował się wtedy termodynamiką atmosfery, turbulencją i oddziaływaniem pomiędzy atmosferą i oceanem.

W 1938 został obywatelem amerykańskim i jednym z dyrektorów w Biurze Pogodowym. W 1940 został szefem wydziału meteorologii w Uniwersytecie w Chicago. Zajmował się wtedy teorią fal długich i opisem prądu strumieniowego.

Podczas II wojny światowej zorganizował kursy dla meteorologów wojskowych. Po wojnie zajął się metodami prognozy pogody za pomocą komputerów. W 1947 został jednym z dyrektorów Instytutu Meteorologii w Uniwersytecie w Sztokholmie.

Od 1954 do śmierci w 1958 rozwijał chemię atmosfery.

Amerykańskie Towarzystwo Meteorologiczne przydziela rokrocznie medal imienia Carla-Gustafa Rossbiego. Jest to najwyższe wyróżnienie meteorologiczne.

[edytuj] Zobacz też:

• Liczba Rossby
• Fale Rossby'ego
• promień deformacji Rossby