Choroba kociego pazura
Z Wikipedii
Choroba kociego pazura (ang. cat scratch fever) – bakteryjna choroba odzwierzęca przenoszona przede wszystkim przez przez młode koty. Została opisana po raz pierwszy w 1889 przez Henri Parinauda. Czynnikiem chorobowym są Gram-ujemne bakterie Bartonella henselae i Bartonella clarridgeiae; przenikają one do organizmu człowieka najczęściej na skutek zadrapania przez zwierzę-nosiciela.
Początkowo choroba przebiega bezobjawowo lub tylko z objawami miejscowymi w miejscu zranienia (miejscowe zaczerwienienie, grudki pod skórą). U części pacjentów, po kilku tygodniach od infekcji pojawia się gorączka, powiększenie węzłów chłonnych, i ewentualnie inne symptomy chorobowe (bóle głowy, pleców, podbrzusza, zmęczenie).
Większość przypadków ma łagodny przebieg i mija w przeciągu ok. 10 dni, niezależnie od tego, czy zastosowano leczenie antybiotykami; u pacjentów z upośledzonym układem odpornościowym, przebieg może być jednak poważniejszy i wymagać intensywnej opieki medycznej.
