Czaszka

Z Wikipedii

Czaszka (łac. cranium) - struktura kostna lub chrzęstna, która służy jako szkielet głowy. Stanowi naturalną osłonę mózgu i innych narządów znajdujących się w głowie. Wzrost czaszki trwa nie tylko podczas życia płodowego, ale także przez kilka następnych lat. Możliwości wzrostu szybko jednak maleją, szczególnie po skostnieniu łącznotkankowych ciemiączek. Powierzchnia wewnętrzna podstawy czaszki (basis cranii interna) dzieli się na trzy doły: - przedni - środkowy - tylny

U człowieka i naczelnych czaszka składa się z:

• mózgoczaszki (łac. neurocranium)
• twarzoczaszki (trzewioczaszki) (łac. viscerocranium)

[edytuj] Mózgoczaszka

Stanowi przede wszystkim ochronę mózgowia, składa się z:

• kości czołowej (os frontale)
• kości skroniowych (os temporale)
• kości ciemieniowych (os parietale)
• kości potylicznej (os occipitale)
• kości klinowej (os sphenoidale)
• kości sitowej (os ethmoidale)

Poszczególne kości mózgoczaszki połączone są szwami, które stanowią stałe i nieruchome połączenie.

[edytuj] Trzewioczaszka (Twarzoczaszka)

Chroni narządy zmysłów: wzroku, węchu i smaku, otacza początkowe odcinki dróg oddechowych i pokarmowych, składa się z:

• kości nosowych (os nasale)
• kości łzowej (os lacrimale)
• małżowiny nosowej dolnej (concha nasalis inferior)
• lemiesza (vomer)
• szczęki (maxilla)
• żuchwy (mandibula)
• kości podniebiennej (os palatinum)
• kości jarzmowych (os zygomaticum)
• kości gnykowej (os hyoideum)

Jedynym ruchomym elementem całej czaszki człowieka jest żuchwa w której umieszczone są zęby.

Zobacz też: szkielet.

To jest tylko zalążek artykułu związanego z anatomią. Jeśli możesz, rozbuduj go.