Dramat satyrowy
Z Wikipedii
Przestawienia satyrowe w Starożytnej Grecji były odmianą komedii (w dzisiejszym rozumieniu), podobnej do dzisiejszego teatralnego stylu burlesque.
Występowali w nich aktorzy przebrani za satyrów (pół-ludzi, pół-kozłów), ewentualnie za potwory znane z mitologii. Głównym tematem przedstawień, było spożywanie alkoholu, oraz seks (często aktorzy mieli doprawione do stroju wielkie fallusy). Podczas Ateńskich Dionizji wystawiane w proporcji: jedno przedstawienie satyrowe na trzy tragedie. Tzw. Tetralogia. Omawiając problematykę teatralną, nie można zapomnieć o dramacie satyrowym. (Jest to jeden z trzech typów dramatu greckiego, pozostałe dwa to przypomnijmy - tragedia i komedia.)
Prawdopodobnie stworzony przez Pratinasa z Philus, który zaadoptował do tego celu stare dytyramby z chórem satyrów.
Głównym motywem dramatów satyrowych, jest - jak w przypadku tragedii, epicka albo legendarna opowieść, tyle że opowiedziana w sposób lżejszy i bardziej swawolny. Akcja sztuki miała miejsce na przestrzeni otwartej. Jedynymi dramatami satyrowym, jakie przetrwały do naszych czasów są Cyklop Eurypidesa, oraz fragmenty sztuki Sofoklesa o nazwie Ichneutae.
