Dyskusja:Dramat ekspresjonistyczny
Z Wikipedii
Ten typ dramatu pojawił się w dramaturgii młodopolskiej po roku 1900. Jego głównym tematem nie była już jednostka jako był indywidualny, ale raczej jej uwikłanie w wielkie procesy zbiorowe (powstania, rewolucje). Przedstawiano je jako odwieczną walkę dobra ze złem, jako walkę pierwiastków duchowych i materialnych w człowieku. Dramat ekspresjonistyczny także posługiwał się symbolem, ale przede wszystkim środkami, które służyły wyolbrzymieniu (hiperbolizacji): kontrasty, konflikty pojęć (dobro/zło, piękno/brzydota, duch/materia). Wykorzystywał elementy charakterystyczne dla poetyki ekspresjonistycznej, takie jak napięcie emocjonalne czy gwałtowne, dynamiczne sceny. Dramaturgiem ekspresjonistą jest Tadeusz Miciński (W mrokach złotego pałacu, czyli Bazylissa Teofanu).
