Druga Awangarda
Z Wikipedii
Druga Awangarda - określenie uogólniające dla kierunków i grup poetyckich tworzących w latach 30. XX wieku.
Największe znaczenie miała Awangarda Lubelska, a jej najwybitniejszym przedstawicielem był Józef Czechowicz. Charakteryzowała się wizjonerskim katastrofizmem z istotnym wpływem ekspresjonizmu. Istotnie znaczenie miała także Awangarda Krakowska. Łączyła poetów skupionych wokół pisma Zwrotnica.
Duże znaczenie poeci Drugiej Awangardy przypisywali zjawiskom takim jak: piękno pejzażu, temat wiejski uznany na zasadzie marzeń lub skojarzeń, snu.
Druga awangarda nie podzielała optymizmu cywilizacyjnego i racjonalizmu futurystów oraz Awangardy Krakowskiej, kwestionując tezy T. Peipera o konieczności zachowania rygoru konstrukcyjnego. Postulowała lirykę kreacyjno-wizjonerską.
Przedłużeniem owego nurtu była twórczość tzw. pokolenia Kolumbów w okresie okupacji niemieckiej (1939-1945), m.in.: K.K. Baczyńskiego, T. Gajcego, A. Trzebińskiego, T. Borowskiego.
Krytykowali poetykę Skamandra.
