Dynastia Chaldejska
Z Wikipedii
Dynastia chaldejska panowała w państwie nowobabilońskim, które w okresie swojego największego rozkwitu obejmowało Mezopotamię, Syrię i Palestynę.
Dynastia założona została przez Nabopolosara, który uwolnił Mezopotamię spod dominacji Asyrii. Na rządy jego syna Nabuchodonozora II przypada największy okres świetności państwa.
W 539 p.n.e. pod Opis Cyrus II Wielki pokonuje wojska nowobabilońskie, a samo państwo włącza w skład imperium perskiego.
[edytuj] Władcy z dynastii chaldejskiej:
- Nabopolasar 626 p.n.e. - 605 p.n.e.
- Nabuchodonozor II 605 p.n.e. - 562 p.n.e.
- Amel-Marduk 562 p.n.e. - 560 p.n.e.
- Nergalsharusur 560 p.n.e. - 556 p.n.e.
- Labashi-Marduk 556 p.n.e.
- Nabonid 556 p.n.e. - 539 p.n.e.
