Z Wikipedii
Dzięgiel leśny (Angelica sylvestris L. Sp.Pl. 1753) - gatunek rośliny dwuletniej lub byliny należący do rodziny selerowatych (Apiaceae Lindl.). Gatunek eurosyberyjski.
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Bylina szybko rosnąca, osiąga 2 m wysokości.
- Łodyga
- Prosto wzniesiona, dęta, naga, słabo rozgałęziona, w górnej części kanciasta. Kłącze białawe, rozgałęzione, o gorzkim smaku i zapachu marchwi.
- Liście
- Podwójnie do potrójnie pierzastych. Dolne są większe i bardziej złożone, posiadają pochwowate ogonki, górne - prostsze, z dużą pochwą.
- Kwiaty
- Zebrane w baldachy, złożone z 20-55 baldaszków. Płatki korony niepozorne, białe, eliptyczne. Pręciki stosunkowo długie, szyjka słupka wygięta. Kwitnie od lipca do września.
- Owoce
- Spłaszczone rozłupki, mają trzy cienkie żebra i dwa brzeżne skrzydła.
- Biotop, Wymagania
- W środkowej Europie porasta niże i wyżyny, rzadziej pogórze i góry. Pierwotnie rósł w lasach i zaroślach wierzbowych, jednak rozprzestrzenił się na łąki kose, okresowo wilgotne, zarośla krzewiaste i zbiorowiska okrajkowe. Lubi podłoże próchniczne.
[edytuj] Zastosowanie
- roślina lecznicza - tłuczone nasiona stosowane były jako środek do zwalczania owadów (głównie wszy). Korzeń był używany do pobudzania czynności żołądka.
- Surowiec: korzeń dzięgla lekarskiego - Angelicae sylvestris radix, (Radix Angelicae minoris).
- Skład chemiczny: korzeń zawiera olejek eteryczny (felandren), pochodne kumaryny, związki acetylenowe (falkarinon), gorycze i żywice.
