Egzarchat Rawenny
Z Wikipedii
Egzarchat Rawenny - państwo utworzone w 584 przez bizantyjskiego cesarza Maurycego na obszarze bizantyjskich posiadłości na Półwyspie Apenińskim, w celu zabezpieczenia ich przed Longobardami.
Państwo podzielone było na kilka mniejszych księstw (m.in.Rzym, Wenecja, Kalabria, Spoleto), co miało usprawnić jego organizację. W wyniku najazdów ze strony Longobardów oraz podległych im księstw Spoleto oraz Benewentu, terytorium egzarchatu niesutannie zmniejszało się. Państwo upadło po zajęciu Rawenny przez Longobardów w 751, co położyło kres bizantyjskiemu panowaniu w północnej Italii.
Południowa część egzarchatu zostału przeorganizowana w Katanapat Italii.
[edytuj] Egzarchowie Rawenny
- Decius (584-585)
- Smaragdus (585-589)
- Romanus (589-598)
- Callinicus (598-603)
- Smaragdus (603-611)
- Jan I Lemigius (611-615)
- Eleutherius (616-619)
- Izaak (620-637)
- Plato (638-648)
- Teodor I Calliopas (648-649)
- Olympus (649-652)
- Teodor I Calliopas (652-666)
- Grzegorz (666-678)
- Teodor II (678-687)
- Jan II Platinus (687-702)
- Theophylactus (702-710)
- Jan III Rizocopo (710-711)
- Entichius (711-713)
- Scholasticus (713-726)
- Paweł (726-727)
- Eutychius (728-752)
