Epos rycerski
Z Wikipedii
Epos rycerski – utwór najczęściej wierszowany, rzadziej tworzony prozą, a ukazujący dzieje życia legendarnych, częściowo historycznych lub całkiem historycznych rycerzy, na tle wydarzeń przełomowych dla danego narodu. Eposy rycerskie powstawały głównie w średniowieczu i były wtedy najbardziej rozwiniętymi formami poezji dworskiej. Do eposów rycerskich zaliczane są następujące utwory:
- Beowulf, VIII wiek
- Pieśń o Rolandzie, XI wiek
- Pieśń o Nibelungach, XIII wiek
- Orland szalony, Ludovico Ariosto, XVI wiek
- Jerozolima wyzwolona, Torquato Tasso, XVI wiek
W schyłkowym okresie pojawiały się utwory satyryczne, naśladujące eposy rycerskie, ale przedstawiające tradycje rycerskie w komicznym świetle. Najbardziej znanym przykładem tego rodzaju utworu jest powstały w XVII wieku Don Kichot Cervantesa.
- pisane były w okresie średniowiecza od VII-XVII WIEKU
