Eufonia
Z Wikipedii
Eufonia (gr. εὐφωνία euphonia - "piękne brzmienie") – jest to przyjemny brzmieniowo ton wypowiedzi. W poezji harmonijny dobór dźwięków. Celem eufonii jest sprawienie, by utwór pięknie brzmiał przez m.in.
- celowe powtarzanie tych samych głosek w bliskim sąsiedztwie (konsonanse - gdy powtarzane są spółgłoski i asonanse - gdy samogłoski), np. w wierszu "Epitafium Rzymowi" Mikołaja Sępa Szarzyńskiego: "Ty, co Rzym wpośród Rzyma chcąc baczyć pielgrzymie,/ a wżdy baczyć nie możesz w samym Rzyma Rzymie,/ patrzaj na okrąg murów i w rum obrócone (...)"
- aliterację, czyli powtarzanie się tych samych głosek lub zespołów głoskowych na początku kolejnych wyrazów tworzących wers, np. "Wierzbowa wodo, wonna wikliną" (J. Iwaszkiewicz, "Ikwa i ja") ".
- eliminowanie trudnych do wymówienia połączeń fonetycznych poprzez rozbijanie ich za pomocą innych głosek (zestarzeć się, we wnętrzu)
Eufonią nazywa się też dział poetyki obejmujący wiedzę o harmonijnym doborze dźwięków mowy.
