Eugeniusz Weron
Z Wikipedii
Eugeniusz Weron (ur. 30 stycznia 1913) - ksiądz pallotyn, prof. dr hab. teologii (specjalność: teologia apostolstwa), prowincjał polskich pallotynów w latach 1959-1965.
Eugeniusz Weron do Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego (pallotynów) wstąpił w 1930. Święcenia kapłańskie przyjął 11 czerwca 1938 w Warszawie z rąk abp. Stanisława Galla. W 1947 obronił doktorat na Wydziale Teologii Uniwersytetu Jagiellońskiego, habilitował się z teologii laikatu na ATK w 1975. Profesorem nadzwyczajnym ks. Weron został mianowany w 1984. W latach 1948-1954 ks. Eugeniusz Weron był rektorem Wyższego Seminarium Duchownego w Ołtarzewie, a w latach 1959-1965, przez dwie trzyletnie kadencje, prowincjałem polskiej Prowincji Chrystusa Króla Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego.
W latach 1962-1993 ks. Eugeniusz Weron był wykładowcą i kierownikiem Prymasowskiego Instytutu Życia Wewnętrznego.
[edytuj] Publikacje
- Laikat i apostolstwo. Zarys teologii laikatu i apostolstwa ludzi świeckich, Editions du Dialogue, Paris 1973; wydanie II zmienione, ISBN 8370143466, Poznań 1999.
- Teologia życia wewnętrznego ludzi świeckich, Poznań 1980.
- Apostolstwo katolickie. Zarys teologii apostolstwa, ISBN 8370140645, Poznań 1987.
- Budzenie olbrzyma. Laikat, duchowość, apostolstwo, akcja katolicka, ISBN 837014232X, Poznań 1995.
- Jak zakładać Akcję Katolicką, ISBN 8370142710, Poznań 1996.
- O godną starość. Refleksje człowieka wierzącego, ISBN 8370143865, Poznań 2000.
- Dojrzałość chrześcijanina. Dary i owoce Ducha Świętego, ISBN 8370313353, Ząbki 2003.
- Odmawiając "Zdrowaś". Rozważania bardziej osobiste ISBN 8370314503, Ząbki 2005.
[edytuj] Bibliografia
- Leksykon teologii pastoralnej, red. ks. Ryszard Kamiński, ISBN 8373062939, Lublin 2006, s. 736-737.
