Fantomas (film 1964)

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Fantomas
Oryginalny tytuł	Fantômas
Gatunek filmu	komedia kryminalna
Kraj	Francja
Data premiery	4 listopada 1964
Czas trwania	105 minut
Reżyseria	André Hunebelle
Scenariusz	Jean Halain
Główne role	Louis de Funes Jean Marais Mylène Demongeot
Muzyka	Michel Magne
Język	francuski

Fantomas - komedia kryminalna produkcji francuskiej z 1964 roku w reżyserii André Hunebelle. W rolach głównych wystąpili Louis de Funes oraz popularny na terenie Francji Jean Marais. Film ten (i dwa następne z tą samą obsadą) był ekranizacją serii popularnych powieści kryminalnych o przebiegłym przestępcy Fantomasie. Film we Francji obejrzało 4,5 mln widzów.

[edytuj] Obsada

Louis de Funès : komisarz de policji Paul Juve
Jean Marais : Jérôme Fandor/Fantômas
Mylène Demongeot : Hélèna Gurn
Jacques Dynam : inspector Michel Bertrand
Robert Dalban : redaktor naczelny gazety
Christian Toma : inspector policji
Marie-Hélène Arnaud : Lady Maud Beltham
Andrée Tainsy : jubiler
Henri Attal : człowiek Fantomasa
Dominique Zardi : człowiek Fantomasa
Michel Dupleix : inspector policji
Gaston Meunier : gracz w kasynie
Bernard Musson : policjant

[edytuj] Fabuła

Wytworny angielski lord Shelton w towarzystwie małżonki lady Beltham kupuje moc luksusowej biżuterii. Niestety po wyjściu przerażony jubiler zauważa, że czek opiewający na 5 mln franków wypełniony został znikającym atramentem. Na blankiecie pozostał jedynie podpis przestępcy: Fantomas.

Fantomas (Jean Marais) od tej pory staje się nie tylko postrachem jubilerów lecz także wrogiem publicznym nr 1 i zmorą francuskiej policji. Fandor (także Jean Marais), reporter dziennika Le point du jour z pomocą narzeczonej Heleny (Mylène Demongeot), szukając sensacji, która mogłaby podnieść nakład pisma, wymyśla wywiad z Fantomasem, charakteryzując go w nim jako zimnego mordercę-sadystę bez wyobraźni. Materiał ten staje się niebywałą sensacją, rozwścieczając przy okazji komisarza Juve'a (Louis de Funes).

Niezadowolony jest również... Fantomas, jak się okazuje istota z krwi i kości. Uprowadza dziennikarza do swej tajnej, wysoce zautomatyzowanej siedziby. Zbrodniarz czuje się ośmieszony artykułem w prasie, bo wedle własnej opinii jest geniuszem zbrodni. Pozwala mu jednak naprawić swój błąd i jescze raz napisać artykuł, tym razem odpowiadający jego woli. Gdy dziennikarz nie spełnia jego rozkazu, trochę wbrew własnej woli, przestępca porywa go raz jeszcze. Aby go ukarać, zbrodniarz zamierza w masce łudząco przypominającej twarz Fandora popełnić serię przestępstw. Okazją do tego jest zbliżająca się wystawa drogocennej biżuterii na Polach Elizejskiech.

Kolejną ofiarą Fantomasa staje si gamoniowaty komisarz policji, Juve. Próbując go zdyskredytować złoczyńca przyjmuje również jego twarz. Nikt, a najmniej policja, nie zdaje sobie sprawy z rozmiarów niebezpieczeństwa, jakim jest przybierający wciąż nowe oblicza i odciski palców przestępca bez twarzy.

[edytuj] Info

W Związku Radzieckim film obejrzało 60 mln widzów. Film stał się przebojem w Moskwie.
Słynna trylogia o przygodach Fantomasa z udziałem Louisa de Funes nie jest jedyną ekranizacją powieści o nieuchwytnym przestępcy. Pierwsze filmy opowiadające o nim, jeszcze w wersji niemej, powstały już w 1913 i 1914. Następnie, w wersji czarno-białej, ale już z głosem w 1931, 1947 i 1949. W 1979 w telewizji francuskiej ukazał się także 4-odcinkowy serial o Fantomasie.