Feliks Kułow

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Feliks Kułow (ur. 29 października 1948 we Frunze, obecnie Biszkek), premier Kirgistanu od 1 września 2005 do 29 stycznia 2007. Przywódca kirgijskiej partii Ar-Namys (Partia Godności) i przewodniczący Ludowego Kongresu Kirgistanu, wyborczego sojuszu między Ar-Namyr i innymi partiami.

[edytuj] Kariera polityczna

Kułow początkowo służył w policji. Między 1978 a 1998 zajmował różne posady w kirgijskiej administracji rządowej, m.in. był ministrem spraw wewnętrznych, ministrem bezpieczeństwa narodowego oraz gubernatorem prowincji Chui. W latach 1992-1993 był wiceprezydentem, odpowiedzialnym za nadzorowanie wprowadzania kirgijskiej nowej waluty, soma. Jednakże, po skandalu związanym ze zniknięciem rezerw złota został zmuszony do dymisji.

Od 1998 do 1999 Kułow był burmistrzem Biszkeku, przez co zyskał zanczną popularność w kraju. W 1999 brał udział w tworzeniu partii Ar-Namyr, zostając jej liderem. W lutym 2000 ogłosił zamiar startu w wyborach parlamentarnych. Jednak w następnym miesiącu został aresztowany, a 22 stycznia 2001 skazany przez sąd wojskowy na siedem lat więzenia za korupcję.

[edytuj] Rewolucja 2005

24 marca Kułow został wypuszczony z więzienia podczas rewolucji w Kirgistanie ("tulipanowa rewolucja") i mianowany przez urzędującego prezydenta Kurmanbeka Bakijewa koordynatorem służb bezpieczeństwa, odpowiedzialnym za egzekwowanie prawa. Kułow zrezygnował z funkcji 30 marca, oświadczając, iż spełnił pomyślnie swoje zadanie.

6 kwietnia powołana została specjalna grupa Sądu Najwyższego do zbadania wcześniejszych postępowań sądowych i wyroków w sprawie Kułowa. W wyniku jej działalności 11 kwietnia Kułow został oczyszczony ze wszystkich zarzutów.

Początkowo Kułow zamierzał kandydować w wyborach prezydenckich, zaplanowanych na 10 lipca 2005. Pewną przeszkodą mógł wydawać się język, bowiem według prawa prezydent kraju powinien potrafić płynnie mówić w języku kirgijskim. Natomiast Kułow, podobnie jak większość mieszkańców północnego Kirgistanu, mówił w języku rosyjskim. Najwyraźniej była to sprawa decydująca i w połowie maja Kułow wycofał swoją kandydaturę, przerzucając poparcie na Bakijewa. W tym czasie został też wyznaczony na stanowisko urzędującego wicepremiera.

Po wygranych przez Bakijewa wyborach prezydenckich i jego zaprzysiężeniu 11 sierpnia 2005, Kułow został przez niego wyznaczony na urząd premiera. 1 września jego kandydatura została zatwierdzona przez kirgijski parlament, głosami 55 do 8.

Premier, trafiając jednak na w miarę poprawną koniunkturę gospodarczą w Kirgistanie, zbytnio nie przyczynił się do jej wzmocnienia. Jego dwie ostatnie inicjatywy spotkały się z niewielkim odzewem społecznym. Pierwsza z nich polegała bowiem na wszczęciu dochodzeń w sprawie dochodów rządowych oficjeli, noszących na co dzień ekskluzywne garnitury. Druga, na zdyskredytowaniu urzędników organizujących wystawne przyjęcia, w tym ceremonie weselne. Choć obie spotkały się raczej z zaciekawieniem pośród obywateli, nie wpłynęły w jakikolwiek sposób na rozwój gospodarczy, ani nie ukróciły korupcji.

[edytuj] Kryzys władzy

Kryzys władzy w Kirgistanie miał początek w listopadzie 2006, po uchwaleniu w kraju nowej konstytucji. Przekazywała ona dotychczasowy szeroki zakres władzy premiera w ręce parlamentu, co doprowadziło do napięć między władzą wykonawczą a ustodawczą.

Z tego powodu 19 grudnia 2007 Kułow podał się do dymisji, jednak prezydent Bakijew powierzył mu dalsze pełnienie obowiązków premiera. W połowie stycznia 2007 prezydent mianował Kułowa premierem, jednak ten 18 stycznia 2007 nie zdołał uzyskać zatwierdzenia swojej kandydatury przez parlament. Zaraz następnego dnia Bakijew po raz drugi nominował Kułowa na stanowisko szefa rządu lecz i tym razem, 22 stycznia 2007 parlament nie zaakceptował tej nominacji. W takiej sytuacji Bakijew zmuszony był zmienić kandydata i nomiwał Azima Isabekowa, który po zatwierdzeniu prze parlament, 29 stycznia 2007 objął stanowisko szefa rządu.