Flawian (patriarcha Konstantynopola)
Z Wikipedii
Święty Flawian, patriarcha konstantynopolitański, wyznawca (scs. Swiatitiel Fławian ispowiednik, patriarch Konstantinopolskij), święty Kościoła prawosławnego.
[edytuj] Hagiografia
Od bardzo wczesnych lat poświęcił się służbie Bogu. Przez pewien czas był proboszczem soboru św. Zofii Mądrości Bożej w Konstantynopolu. W 446 r. wybrano go patriarchą konstantynopolitańskim.
Flawian był gorliwym i oddanym obrońcą czystości wiary chrześcijańskiej. Sprawując urząd patriarchy popadł w konflikt z cesarskim urzędnikiem Chryzatem, który spodziewał się, że za udzielone biskupowi poparcie otrzyma kosztowny prezent. Nie doczekawszy się podarunku swymi intrygami próbował go usunąć. Na synodzie zwołanym przez Flawiana w 448 r. z powodu głoszenia błędnej nauki o Chrystusie z urzędu opata odwołano Eutychesa, ojca chrzestnego Chryzata. Eutyches odwołał się do Rzymu. W odpowiedzi papież Leon skierował list do Flawiana, w którym wyłożył doktrynę ortodoksji.
Celem omówienia spornej kwestii cesarz Teodozjusz II zwołał w 449 r. w Efezie sobór, jak się później okazało bardzo burzliwy. Przewodniczył mu biskup Dioskur z Aleksandrii. Dioskur poparł Eutychesa, a Flawiana odwołano z urzędu. Został potraktowany bardzo okrutnie. Najpierw żołnierze cesarscy pobili go, a następnie wtrącili do więzienia w Hypaipa w Lidii. Tam po trzech dniach zmarł. Z tego też powodu otrzymał tytuł wyznawcy. Na soborze w Chalcedonie w 451 r. patriarcha Flawian został zrehabilitowany. W tym samym roku św. Pulcheria sprowadziła jego prochy do Konstantynopola.
Jego liturgiczne wspomnienie przypada na 18 lutego.
Na ikonach święty przedstawiany jest w sposób tradycyjnym, jako brodaty mężczyzna w biskupich szatach, prawą ręką błogosławi, w lewej ma Ewangelię.
