Francisco de Zurbarán

Z Wikipedii

Francisco de Zurbarán (1598-1664) - hiszpański malarz

Zurbaran urodził się 7 listopada 1598 w Fuente de Cantos w prowincji Extremadura. Był synem rolników (ojciec Luis Zurbarán, matka Isabel Marquet). Ojciec wysłał go w dzieciństwie do szkoły, prowadzonej przez Juana de Roelasa w Sewilli. Szybko wyrobił sobie dobrą opinię, pomimo że w Sewilli niemało było wówczas innych doskonałych malarzy.

Początkowo kopiował prace Caravaggio, w swych oryginalnych pracach pozostawał wciąż pod jego wpływem, zyskując sobie miano "hiszpańskiego Caravaggio". Jego mistrzem był Giuseppe Ribera.

W roku 1619 wrócił do Llereny, gdzie wykonywał liczne obrazy ołtarzowe i wotywne. Od swego drugiego nauczyciela przejął styl światłocieniowego malarstwa F. Herrery starszego. W 1621 roku Zurbaran wykonał 21 obrazów dla dominikanów S. Pablo w Sewilli, które to przyniosły mu sławę.

W statycznej ociężałości, stoją one na przeciwległym biegunie zmysłowego stylu Ribery.

W roku 1628 powstały Sceny z życia S. Pedro Nolasco oraz 5 wizerunków mnichów dla klasztoru mercenarystów w Sewilli (Academia S. Fernando, Madryt).

Cała twórczość malarza, poza martwymi naturami, powstała w służbie Kościoła i kontrreformacji. Wśród prac Zurbarána najliczniejsze są sceny religijne, ale nie brak też martwych natur ("Martwa natura z pomarańczmi i cytrynami"), scen batalistycznych ("Zwycięstwo pod Kadyksem") i mitologicznych ("Prace Herkulesa"). W 1634 Zurbarán stał się nadwornym malarzem Filipa IV. Zlecono mu dekorację Sali Królewskiej w nowo zbudowanym pałacu Buen Retiro. Zurbaran namalował tam dwie bitwy, np. Zwycięstwo pod Kadyksem i 10 scen z Czynami Herkulesa. Jednocześnie powstały pierwsze martwe natury, np. Martwa natura z cytrynami, pomarańczami i różą, 1633, spokojna, doskonale zbudowana kompozycja o wyśmienitym oddaniu materii.

Korzystając z elementów caravaggionizmu oraz wątków narodowego malarstwa hiszpańskiego, doprowadził je do punktu, który pozwolił Velazquezowi nadać mu światową rangę.

W 1658 roku malarz wrócił do Madrytu. Wzrastająca popularność Murilla zmusiła artystę do współzawodniczenia z jego miękką, płynną ekspresją. Święci z ostatnich obrazów porzucili wyraz ascezy, stali bardziej romantyczni, a Madonny upodabniły się do włoskich pierwowzorów. Zurbaran zmarł 27 sierpnia 1664 w Madrycie)

 To jest tylko zalążek artykułu biograficznego związanego z malarstwem. Jeśli możesz, rozbuduj go.