Franciszek Mirandola

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ten artykuł wymaga dodania linków wewnętrznych.

Jeśli możesz, dodaj je teraz.

Linki do innych haseł: hasło, hasłowy, hasłami zapisujemy jako [[hasło]], ''[[hasło]]wy'', '''[[hasło|hasłami]]'''.

Franciszek Mirandola (naprawdę Franciszek Pik, 1871-1930), poeta i tłumacz. Urodził się w Krośnie, syn Wojciecha Pika, miejscowego aptekarza i Marii ze Stacherskich. Ukończył wydział farmacji na Uniwersytecie Jagiellońskim. Choć trudności materialne zmuszały poetę do prowadzenia apteki na prowincji - w Krośnie, Stryju, Bukowsku w Sanockiem,uparcie wracał co jakiś czas do Krakowa, a szczęśliwe czasy studiów pozwoliły mu odbywać podróże literackie i naukowe (Mirandola studiował filozofię w Heidelbergu, przebywał w Berlinie i Paryżu).

Skojarzenie nazwiska z nazwiskiem renesansowego pisarza włoskiego Pico della Mirandola podsunęło wybór pseudonimu, którym podpisywał swoje prace literackie. Mirandola przełożył około 200 tomów prozy literatur: włoskiej, francuskiej, angielskiej, niemieckiej i skandynawskiej. Publikował także tłumaczenia poezji (m.in Novalisa i Laforgue).

Debiutem poetyckim Mirandoli jest wydany w Krakowie w 1898 roku zbiór wierszy Liber tristium, stanowiący wyraz typowej atmosfery młodopolskiej. W 1901 roku ukazał sie kolejny tom poezji zatytułowany Liryki.

Duża część poezji Mirandoli rozproszona po pismach lewicowych, nigdy nie została zebrana. Jest to grupa utworów rewolucyjnych, związanych z polskim ruchem robotniczym. Mirandola zetknął się z ruchem socjalistycznym w latach uniwersyteckich i wstąpił do PPS. Brał udział w redagowaniu czasopisma Naprzód - jeszcze jako tygodnika, następnie współpracował z innymi pismami socjalistycznymi i lewicowymi: Ogniwo, Robotnik warszawski, Prawo Ludu, Promień lwowski. W Bibliotece Latarni wydał broszurę Sztuka a lud.

Okres wojny 1914 - 1918 spędził Mirandola w galicyjskim miasteczku, gdzie tworzył nowele drukowane w czasopismach, a potem zebrane w tomie Tempore belli. Wydanie w 1916 roku nie zakończyło cyklu. W 1919 ukazuje się kolejny zbiór prozy pod tytułem Tropy.

Ostatnie lata życia Mirandoli nie sprzyjały oryginalnej twórczości. Tłumaczył pozycje wchodzące w skład serii laureatów Nagrody Nobla dla firmy Wagnera w Poznaniu, dla wydawnictwa Renaissance. Zaczął interesować sie filmem - układać scenariusze i napisy, opracowywał serie przezroczy. Mimo tak różnorodnych zajęć poeta żył w nędzy - zapomniany, atakowany przez pisma z powodu filologicznych nieścisłości swoich przekładów, nadużywający alkoholu, załamał się po śmierci bliskiego przyjaciela, Władysława Orkana i w niedługi czas potem, w pierwszych dniach czerwca 1930 roku zmarł w swoim mieszkaniu przy ul. Felicjanek, z którego właśnie oczekiwał eksmisji za niezapłacony czynsz.

Źródło

oprac. w oparciu o: J. Trznadel, Franciszek Mirandola[w:] Literatura okresu Młodej Polski, pod red. K. Wyki, A. Hutnikiewicza, M. Puchalskiej, t. 1, Warszawa 1968, s. 775 - 791.