Goździk siny

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Goździk siny
Goździk siny dziko rosnący
Systematyka wg Reveala
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	naczyniowe
Nadgromada	nasienne
Gromada	okrytonasienne
Klasa	Rosopsida
Rząd	goździkowce
Rodzina	goździkowate
Rodzaj	goździk
Nazwa systematyczna
Dianthus gratianopolitanus Vill.
Synonimy
Dianthus caesius Sm.

Zobacz galerię na Wikimedia Commons:
Goździk siny

Odm. ogrodowa

Goździk siny (Dianthus gratianopolitanus) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny goździkowatych. Pochodzi z środkowej i zachodniej Europy. W Polsce jest uprawiany jako roślina ozdobna, ale występuje także w naturalnym środowisku, głównie w południowo-zachodniej części kraju, na niżu, jako rodzimy gatunek krajowej flory. Przez Polskę przebiega północna i wschodnia granica jego zasięgu. Dziko rosnące okazy typowego goździka sinego są bardzo rzadkie i podlegają ochronie prawnej.

Typowy gatunek

[edytuj] Charakterystyka

Pokrój: Bylina tworząca luźne darnie. Cała roślina ma charakterystyczne sine zabarwienie, od którego pochodzi gatunkowa nazwa rośliny.
Łodyga: Wzniesiona, prosta i przeważnie nie rozgałęziająca się. Ma wysokość 10-25 cm, posiada kolanka, jest naga i pokryta woskiem.
Kłącze: Posiada gęsto rozgałęziające się, cienkie kłącze, za pomocą którego roślina stopniowo rozkrzewia się.
Liście: Ulistnienie naprzeciwległe, liście równowąskie, ostro zakończone, 3-5 nerwowe. Mają szerokość do 2 mm i podobnie jak łodyga siny kolor i również są delikatnie woskowane.

Kwiaty: Zazwyczaj na szczycie łodygi występuje pojedynczy kwiat o średnicy 1,5-3 cm u dziko rosnącego gatunku i do 5 cm u odmian ogrodowych. Silnie i przyjemnie pachnie. Pod kielichem występują łuski podkielichowe 2-4 razy krótsze od kielicha. 5 różowych płatków korony, które w gardzieli są nieco brodate, zaś na zewnętrznym końcu są ząbkowane co najwyżej do ¼ długości płatka. U typowego gatunku dziko rosnącego kwiaty mają jasnoróżowy kolor, u odmian ogrodowych kwiaty mają kolor od białego do czerwonego. Kwitnie od maja do czerwca. Kwiaty przedprątne, zapylane przez owady.

Owoc: Torebka otwierająca się 4-ząbkami.

Biotop, wymagania: Skaliste lub piaszczyste miejsca, suche zbocza, świetliste lasy. Chamefit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla All. Seslerio-Festucion duriusculae^[1]

[edytuj] Ochrona

Roślina objęta ścisłą ochroną gatunkową. W Polskiej Czerwonej Księdze Roślin jest umieszczona w grupie gatunków wymierających - krytycznie zagrożonych (kategoria zagrożenia E). ^[2]

[edytuj] Zastosowanie

Roślina uprawna : dzięki swoim pięknym i pachnącym kwiatom jest często uprawiany jako roślina ozdobna. Ale nawet wtedy, gdy nie kwitnie jest rośliną ozdobną, gdyż jego sinozielony kolor dobrze prezentuje się na tle innych roślin. Istnieją odmiany o kwiatach białych i w różnych odcieniach koloru różowego i czerwonego, jak również odmiany z kwiatami pełnymi. Istnieją też mieszańce z goździkiem postrzępionym. ^[3]

Sposób uprawy : rozmnażany jest przez podział kłącza oraz przez nasiona. Wymaga przepuszczalnej gleby, słonecznego stanowiska. Źle znosi suszę, wymaga też częstego plewienia, gdyż łatwo zarasta chwastami. Szczególnie groźny jest perz, gdyż trudno go mechanicznie usunąć tak, by nie uszkodzić korzeni i kłączy goździka.

[edytuj] Bibliografia

1.Chlebowski, Bolesław i Mynett, Kazimierz. Kwiaciarstwo. Warszawa : PWRiL, 1983. ISBN 830900544X.

2.Rutkowski Lucjan. Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 8301143428

3.Szafer Władysław, Kulczyński Stanisław, Pawłowski Bogumił. Rośliny polskie. PWN, Warszawa, 1953.

[edytuj] Przypisy

↑ Matuszkiewicz Władysław. Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa, 2006. ISBN 8301144394.
↑ Mirek, Zbigniew i Zarzyski, Kazimierz. Red list of plants and fungi in Poland. Kraków : IB PAN, 2006. ISBN 8389648358.
↑ 2.Rutkowski Lucjan. Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 8301143428